Er wordt verslag gedaan van 3 jaar milieubeleidsanalyse voor de milieubalans, met nadruk op de onderbouwing van de in MB95, MB96 en MB97 getrokken conclusies. Samen met de RUU en CSTM zijn kwantitatieve en kwalitatieve methoden ontwikkeld. Aan de hand van een instrumententheorie van Glasbergen is een inventarisatie en karakterisering van beleidsinstrumenten uitgevoerd. De beleidsmixen zijn geanalyseerd per doelgroep en per thema. In de vergelijkende beleidsanalyse zijn voor een groot aantal kwantitatieve en meer kwalitatieve factoren tijdseries opgesteld voor 44 cases (doelgroep-stof-combinaties) over de periode tussen 1970 en 1995. Met behulp van het zo opgebouwde gegevensbestand was het mogelijk kwantitatieve relaties te leggen tussen de beleidsimpuls, maatschappelijke aandacht, kosten van maatregelen enerzijds en de emissiefactor anderzijds. Inzicht is verkregen in het verloop en de duur van beleidsprocessen en het effect van het aandeel juridische, financiele en communicatieve instrumenten in de beleidsmix. Een aparte analyse is gewijd aan de milieu-convenanten en meerjarenafspraken over energie met de industrie.

An Environmental Balance for the Netherlands is drawn up yearly in accordance with the Environmental Management Act to describe the quality of the environment related to the environmental policy realised. In a cooperation project between RIVM, the University of Utrecht, and the Center for Clean Technology and Environmental Policy (CSTM) quantitative and qualitative methods have been developed and used to determine factors to explain the succes or failure of environmental policy. In this report the conclusions drawn in the Environmental Balance of 1995, 1996 and 1997 are underpinned. Using a theory about the effect of policy instruments, the mix of policy instruments towards target groups has been characterized per theme and per target group. Using a correlational design with a limited number of research units, the method of comparitive policy analysis has been developed and improved over the years. Analysing time series in the period from 1970 to 1995 it was possible to determine significant quantitative relations between the policy impuls, the pressure from society, costs and reductions of the emission factor of 44 cases (target group-substance combinations'). The effectivity of agreements between government and industrial sectors as a policy instrument is examined in more detail.