De Europese Commissie heeft in 2007 voorgesteld om het gewasbeschermingsmiddel endosulfan wereldwijd te verbieden. Het RIVM heeft onderzocht in hoeverre de argumenten die zijn aangedragen door voorstanders van het gebruik van endosulfan om een wereldwijd verbod op endosulfan te voorkomen valide zijn. Een groot deel van de argumenten bleek niet houdbaar nadat ze met wetenschappelijke gegevens waren getoetst. Bovendien lijken (handels)-politieke belangen een belangrijke rol te spelen bij een beslissing om het gebruik van endosulfan uit te faseren. Het onderzoek is in opdracht van het ministerie van I&M is uitgevoerd.
Vanwege de eigenschappen van endosulfan heeft de Europese Commissie voorgesteld om het middel toe te voegen aan het Verdrag van Stockholm. Dit verdrag beoogt stoffen die niet afbreken, zich ophopen in organismen, giftig zijn en over lange afstand kunnen worden getransporteerd wereldwijd te verbieden (zogeheten POP's). Het proces om tot een totaalverbod te komen verloopt na het voorstel drie stappen: beoordeling van wetenschappelijke gegevens over de stofeigenschappen, inventarisatie van de maatregelen die risico's moeten reduceren als de stof aan de criteria van het verdrag voldoet, en uiteindelijk een besluit over toevoeging van de stof aan het verdrag door de zogenoemde Conference of Parties.

In 2007 the European Commission proposed a worldwide ban for the insecticide endosulfan. RIVM has investigated the validity of the arguments against a worldwide ban. Most of the arguments could be refuted after comparing them with scientific data. That suggests that trade interests play an important role in keeping endosulfan on the market. The investigations were carried out on behalf of the Dutch Ministry of Infrastructure and Environment.
The European Commission has proposed to list endosulfan to the annexes of the Stockholm Convention because of its chemical characteristics. The Convention aims to ban substances that are persistent, bioaccumulative, toxic and which can be transported over long distances. After nomination, three stages can be distinguished within the process to listing Firstly, a risk profile on the substance is drafted and discussed. The next year the risk management options are investigated and discussed and finally the decision to list the substance on one of the annexes to the Convention is made by the so-called Conference of Parties.