This inventory was carried out under the project 'Reducing uncertainties in the causality between inhalation exposure and health' prepared in the framework of strategic research at the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM). The aim of the project is to validate a model to reduce uncertainties in the causality between inhalation exposure and health effects. The underlying question here is whether health effects due to air pollution are facilitated by an oxidative stress mechanism. This biomarker inventory for oxidative stress is one of the products resulting from this project. Oxidative stress results either due to increased exposure to reactive oxygen species or to the presence of decreased antioxidant defences, resulting in damage to macromolecules. Biomarkers that could be of interest for studying the role of oxidative stress in air pollution-related health effects are carbonyl levels as a measure for oxidized proteins, thiobarbituric acid-reactive substances for total lipid oxidation and 8-hydroxy-deoxyguanosine for oxidative injury to DNA. In the antioxidant response, superoxide dismutase, heme oxygenase, metallothioneins, and thioredoxin reductase and glutathion could be valuable markers.

Deze inventarisatie is geschreven als product van het project 'Vermindering van onzekerheden in causale relaties tussen inhalatoire blootstelling en gezondheidseffecten', welke wordt uitgevoerd in het kader van het strategisch onderzoek Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Dit project richt zich op reductie van onzekerheden in de causale relaties tussen inhalatoire blootstelling en gezondheidseffecten met behulp van dierexperimenteel onderzoek. De onderliggende vraag hierbij is of de gezondheidseffecten ten gevolge van luchtverontreiniging veroorzaakt worden door oxidatieve stress.Oxidatieve stress kan enerzijds ontstaan door verhoogde blootstelling aan reactieve zuurstofdeeltjes of anderzijds door verlaging van antioxidantia. In beide gevallen kan dit resulteren in schade aan macromoleculen (eiwitten, lipiden en DNA). Biomarkers voor oxidatieve stress welke binnen het project van belang kunnen zijn, zijn: carbonyl niveaus als maat voor geoxideerde eiwitten, 'thiobarbituric acid-reactive substances' als maat voor lipide oxidatie en 8-hydroxy-deoxyguanosine als maat voor oxidatieve schade aan DNA. In de antioxidant respons kunnen, superoxide dismutase, heemoxygenase, metallothioneins, thioredoxine reductase en glutathion als waardevolle markers fungeren.