De doorlatendheid van geologische formaties is een van de belangrijkste invoer parameters van transport modellen, welke worden gebruikt voor veiligheidsstudies in het kader van de opberging van radioactief afval. De doorlatendheid kan door middel van put proeven in het veld bepaald worden. Aansluitend op een bureau studie, waarin verschillende huidige putproefmethoden werden geinventariseerd, werd een onderzoek opgezet om de bruikbaarheid van verschillende putproefmethoden in waterhoudende lagen met een geringe doorlatendheid te testen. Drie bestaande putten werden geselecteerd voor het uitvoeren van het onderzoek. Alle drie bevatten filters in het Oligocene Zand van Berg. De resultaten van de proeven van een put bij Reusel (N.B.) zijn in dit rapport opgenomen. Twee verschillende putproefmethoden zijn uitgeprobeerd in deze put: een 18 1/4 uur durende pompproef met een pneumatische pomp en kortdurende "slug testen". Het d.m.v. de pompproef bepaalde doorlaatvermogen bedroeg 0,18 m2/dag. De waarden, bepaald d.m.v. op verschillende wijzen uitgevoerde slug testen varieerden tussen 0,10 en 0,15 m2/dag. Daar er slechts een gering verschil bestaat tussen de resultaten van beide methoden kan, gezien de besparing in kosten en tijd, een voorkeur voor de slugtest methoden worden gegeven in voor zover het metingen in het onderzochte type sediment betreft.

Abstract not available