Method to estimate direct nitrous oxide emissions from agricultural soils

Abstract

This analysis was based on a review of published measurements of nitrous oxide (N2O) emission from fertilized fields. From the literature data selections were made to analyze the importance of factors that regulate N2O production, including soil conditions, type of crop, nitrogen (N) fertilizer type and soil and crop management. Reported N2O losses from anhydrous ammonia and organic forms of N fertilizers or combinations of organic and synthetic N fertilizers are higher than those for other types of N fertilizer. However, the management and environmental conditions represented by the set of measurement data is too limited to be used for estimating emission factors for each fertilizer type individually. The literature data are appropriate for estimating the order of magnitude of emissions. The fertilizer-induced N2O emission is higher for measurements covering longer periods than for measurements which represent short periods. Therefore, a simple method to estimate the total annual direct N2O emission from fertilized fields was based on those measurements covering periods of one year, resulting in the following equation: N2O emission (kg N ha-1.yr-1) = 1 + 1.25 +/- 1% of the N application (kg N ha-1.yr-1). The relation is independent of the type of fertilizer. Although the above regression equation includes considerable uncertainty , it may be appropriate for global analyses.

Deze studie is gebaseerd op een analyse van gepubliceerde metingen van de emissie van lachgas (N2O) door bemeste landbouwgronden. Uit de literatuurgegevens zijn selecties gemaakt om de rol van verschillende factoren te analyseren, die een rol spelen bij de produktie en emissie van N2O, zoals bodemeigenschappen en -omstandigheden, het soort gewas, het type kunstmest of organische mest, bodembeheer en gewasbehandeling. De geschatte N2O verliezen bij gebruik van ammoniak, organische mest of combinaties van organische mest en stikstofkunstmest zijn hoger dan die veroorzaakt door andere vormen van stikstofmest. De spreiding van milieufactoren en bodem- en gewasmanagement vertegenwoordigd in de literatuurgegevens is te beperkt om de emissie voor afzonderlijke typen stikstofmest te berekenen. De gegevens zijn echter wel geschikt om de orde van grootte van de N2O emissie te schatten. Uit de analyse is gebleken dat de N2O verliezen die door stikstofbemesting worden geinduceerd, groter zijn wanneer gedurende langere perioden gemeten is dan voor metingen die representatief zijn voor een korte periode. Op grond hiervan is een simpele methode voor de berekening van de N2O emissie door bemeste bodems gebaseerd op metingen gedurende 1 jaar. Het resultaat is de volgende vergelijking: N2O emissie (kg N ha-1.jaar-1) = 1 + 1.25 +/- 1% van de toegediende N (kg N ha-1.jaar-1). Deze relatie is onafhankelijk van het type mest. Howel de vergelijking zeer onzeker is, kan deze methode worden gebruikt in mondiale studies.