Slaapverstoring door vliegtuiggeluid

Abstract

In het kader van de Gezondheidskundige Evaluatie Schiphol heeft onder 418 volwassenen in 15 locaties dichtbij en verder weg van Schiphol een veldonderzoek naar slaapverstoring plaatsgevonden. Het doel was blootstelling-respons relaties tussen indicatoren van slaapverstoring en nachtelijk vliegtuiggeluid vast te stellen en te schatten welk percentage van effecten bij omwonenden van Schiphol met blootstelling aan vliegtuiggeluid samenhangt. Gedurende 11 opeenvolgende nachten werd van 10 uur 's avonds tot 9 uur 's ochtends in de slaapkamer van de deelnemer en buiten het geluidniveau gemeten. Indicatoren van slaapverstoring werden gemeten met actimetrie (bewegingen: motorische onrust, ontwaken, inslaaptijd), een logboekje (herinnerd ontwaken, slaapkwaliteit, medicijngebruik) en een vragenlijst (ervaren hinder, gezondheidsklachten). De toename in motorische onrust door vliegtuigpassages begon bij lagere geluidniveaus dan verwacht. Deelnemers van wie de lange termijn blootstelling aan vliegtuiggeluid relatief gering is, reageerden sterker op passages dan mensen die relatief hoog zijn blootgesteld. Ook de inslaaptijd, het gebruik van slaapmiddelen, de gemiddelde motorische onrust en het aantal malen wakker worden nam toe bij een oplopend gemiddeld geluidniveau tijdens de slaap. Er werd geen relatie tussen geluidniveau en de uitkomsten van een reactietijdtest aangetroffen. De prevalenties van ervaren hinder en het gemiddeld aantal gezondheidsklachten hingen samen met de lange termijn blootstelling aan vliegtuiggeluid. De blootstelling-respons relaties zijn gebruikt om te schatten hoeveel mensen rondom Schiphol slaapverstoring door vliegtuiggeluid ondervinden.<br>

As part of the Evaluation and Monitoring Program for Schiphol Airport, a sleep disturbance study was carried out among 418 adults living in 15 locations close to and further away from the airport. The objective was to assess relations between nighttime aircraft noise exposure and indicators of sleep disturbance and to estimate the prevalence of noise induced effects in the population exposed to aircraft noise. The subjects participated for 11 consecutive nights. Noise was measured from 10 p.m. to 9 a.m. indoors in the bedroom and outdoors. Information about sleep disturbance was collected by actimetry (motility, awakenings, sleep onset latency), diary (remembered awakenings, sleep quality, medication) and questionnaire (annoyance, health complaints). The increase in motility due to aircraft noise events started at lower indoor levels than expected. Persons with long-term exposure to relatively low nighttime aircraft noise levels were more sensitive to aircraft noise events than people living in locations with high levels. Also, sleep latency time, use of sleeping pills, average motility, and number of awakenings increased with equivalent indoor aircraft noise exposure levels during sleep; no relation was found with the results of a reaction time test. The prevalence of nighttime aircraft noise annoyance and number of health complaints were associated with long-term nighttime aircraft noise exposure. The exposure-effect relations were used to estimate the prevalence of effects of aircraft noise on sleep.<br>