Identifying potential POP and PBT substances : Development of a new Persistence/Bioaccumulation-score

Abstract

Het RIVM heeft van een zeer groot aantal stoffen de schadelijkheid bekeken. Hiervoor is een methodiek ontwikkeld waarmee kan worden onderzocht in welke mate deze stoffen in het milieu worden afgebroken dan wel zich in organismen ophopen. De resultaten zijn een eerste stap om stoffen te selecteren die vanwege hun chemische karakter gevaarlijk lijken te zijn. Nader onderzoek zal nodig zijn naar de mate waarin deze stoffen in de praktijk afbreken en/of ophopen. Deze informatie is nodig om geselecteerde stoffen via de REACH-verordening of het Stockholm-verdrag voor te kunnen dragen als Persistente Bioaccumulerende en Toxische (PBT) stoffen en Persistente Organische Verbindingen (POP). Als stoffen eenmaal aangemerkt zijn als POP en/of PBT zal dat leiden tot beperkingen of een verbod op de productie en het gebruik van deze stoffen. REACH (Registration, Evaluation and Authorisation of CHemicals) is de Europese wetgeving voor gevaarlijke stoffen die sinds 2007 van kracht is om de risico's van chemische stoffen in kaart te brengen en te beperken. Het internationale Verdrag van Stockholm, dat in werking trad in mei 2004, streeft ernaar de aanwezigheid van POP's in de wereld te elimineren of te beperken. In veel gevallen is de schadelijkheid van stoffen die later als POP en/of PBT zijn aangemerkt pas aan het licht gekomen nadat wetenschappers gealarmeerd werden door onderzoeksresultaten van monitoring studies van deze stoffen. Tegenwoordig wordt van de meeste stoffen standaard bekeken hoe schadelijk ze zijn voordat ze op de markt worden gebracht. Van een groot aantal stoffen is de schadelijkheid echter nog niet vastgesteld, omdat in het verleden minder strenge eisen werden gesteld toen ze op de markt werden gebracht, of omdat het om zeer beperkte marktvolumes gaat. De nieuw ontwikkelde Persistentie en Bioaccumulatie Score, zoals gepresenteerd in dit rapport, kan een belangrijke rol spelen in een snelle screening van deze stoffen waarvan nog weinig of geen gegevens bekend zijn.

RIVM has screened the potential for long-term fate in the environment of a large number of substances. For this purpose a new methodology has been developed which indicates whether substances will persist in the environment and/or bioaccumulate in biological organisms. The results are a first step towards selection of substances which have inherent chemical properties that potentially make them a long-term hazard for the environment. Further research into the actual persistence and bioaccumulation of these substances in the environment will be needed. This information is necessary for proposing selected substances under REACH as Persistent, Bioaccumulative and Toxic substances (PBTs) or very Persistent and very Bioaccumulative substances (vPvBs), or when they are proposed within the Stockholm Convention as Persistent Organic Pollutants (POPs). Once identified as PBT, vPvB or POP, further risk management measures or even a ban on production and use of such chemicals may follow. REACH (Registration, Evaluation and Authorization of Chemicals) is the European chemical substances regulation, in force since June 2007, which aims to evaluate and minimize all risks of chemicals produced and/or used in the European Union. The international Convention of Stockholm, in force since May 2004, aims to minimize or eliminate the presence of POPs in the world. In many cases, the harmful potential of substances that were later identified as POPs and PBTs only became apparent after scientists were alarmed by monitoring results looking for these substances in the environment. Nowadays, most new substances are screened on potential long term hazard to the environment before they are introduced to the market. However, for a large number of existing substances on the (European) market their potential hazard has never been evaluated, since such an evaluation was not required in the past, or because their market volumes were so small. The Persistence/Bioaccumulation score presented in this report can be used as a tool to quickly screen data-poor substances for their potential environmental persistence and bioaccumulation in the food chain.