Klimaatverandering in het stedelijk gebied : Groen en waterberging in relatie tot de bodem
Title
Klimaatverandering in het stedelijk gebied : Groen en waterberging in relatie tot de bodemTranslated Title
Climate change in urban areas : Public green and water storage in relation to soilPubliekssamenvatting
Klimaatverandering kan in stedelijk gebied tot onder andere extreme hitte en overmatige neerslag leiden. Meer groen draagt in perioden van extreme hitte bij aan minder hitteoverlast in steden. Voldoende waterbergend vermogen van de bodem zorgt bij extreme hoeveelheden neerslag voor minder wateroverlast. Gemeenten doen er daarom goed aan maatregelen te nemen waarmee de stad klimaatbestendig wordt gemaakt. Ook burgers kunnen hieraan bijdragen. Beide partijen moeten zich realiseren dat nu investeren in klimaatbestendigheid, in de toekomst rendeert. Dat blijkt uit onderzoek van het RIVM, uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M).Gemeenten zouden met maatregelen voor meer openbaar groen en waterbergend vermogen moeten aanhaken bij beleidsterreinen als infrastructuur, volksgezondheid, veiligheid en duurzaamheid. Een voorbeeld van meer openbaar groen is een groene infrastructuur, zoals parken en plantsoenen. Een bijkomstigheid van openbaar groen is de onafgedekte bodem, oftewel niet bedekt door wegen, gebouwen, enzovoort. Hierdoor wordt de capaciteit van de bodem om water te infiltreren vergroot. Voor een optimale waterberging kan de gemeente bijvoorbeeld wadi's aanleggen die ervoor zorgen dat het riool minder wordt belast bij overmatige neerslag. Een wadi is een veelal begroeide verlaging van het maaiveld. Bij hevige regenval komt de wadi onder water te staan, doordat hemelwater via de daken van omliggende gebouwen naar de wadi wordt afgevoerd.
Particulieren kunnen 'groene daken' aanleggen, of (gevel)tuintjes waarvan de bodem niet bedekt is. Subsidies voor particuliere initiatieven op dit gebied zijn hiervoor een extra stimulans.
One of the possible effects of climate change in urban areas is an increased frequency of periods of extreme heat and extreme rainfall events. Public green areas provide shadow and therefore have a cooling effect during periods of extreme heat. Sufficient water storage capacity of the soil may reduce the overburdening of the public water system during extreme rainfall events. Governments do well by taking measures for climate-proofing of their towns. Also citizens may contribute to these climate issues. Governments and citizens should realize that investing in climate-proofing of their towns at this moment will pay off in the future. These are the outcomes of an inventory carried out by the RIVM, ordered by the ministry of Infrastructure and the Environment (I&M).
With measures for public green areas and water storage capacity local governments should link with other policy areas like infrastructure, public health, safety and sustainability. An example of more public green is a green infrastructure like parks and public gardens. An other advantage of public green is the unsealed soil that is the soil not covered by roads, buildings, etc. The presence of unsealed soil increases the possibility for water infiltration. For favorable water storage local governments may construct wadis that take care that the public water system is less overburdened by extreme rainfall events. A wadi is a lowering of the surface level mostly covered with plants. During heavy rainfall the wadi is flooded, due to rainwater from the roofs of the surrounding buildings which drains away to the wadi.
Citizens may construct green roofs or city gardens with unsealed soil. To promote this, subsidies for private initiatives are an additional boost.
Sponsors
Ministerie van Infrastructuur en MilieuCollections
Related items
Showing items related by title, author, creator and subject.
-
Excretie van radioactiviteit in de gal en urine van de Riv:TOX rat na intraveneuze toediening van 14C-gelabeld benzo(a)pyreen en reabsorptie van radioactiviteit uit de galAn infusion of 14C-labeled benzo(a)pyrene was administered over 35 minutes to three Riv:TOX rats, at a dose of 5 mg per kg bodyweight. Blood, bile en urine were sampled over a period up to 7 h. The plasma levels of the 14C-radiolabel increased up to four hours after administration. Within three hours after administration, about 11% of the dose was excreted in the bile, and about 0.3% in the urine. After intraduodenal administration of the bile from these rats to three other bileduct-cannulated rats, about 17% of the radioactivity was absorbed and excreted again in the bile and urine within six hours (17% in the bile and 0.5% in the urine). The cumulative excretion in the urine was about 6% in four days.
-
Zicht op zorg in de drinkwatervoorziening: de zuiveringIn 1996 is een onderzoek uitgevoerd naar de interne proceskwaliteit bij 49 productielocaties van drinkwaterbedrijven. Een betrouwbare bedrijfsvoering bij de drinkwatervoorziening is in het belang van de volksgezondheid. De bedrijfsvoering is gebaat bij duidelijke organisatorische regels, procedures, methoden en processen. De mate van zekerstelling van de proceskwaliteit voor het bedrijfsonderdeel zuivering is beoordeeld met als referentie het beoogde streefbeeld van de Inspectie Milieuhygiene. De drinkwatersector is sinds 1991 zelf actief bezig geweest om de interne proceskwaliteit te verbeteren. Dit rapport beschrijft de kwaliteit van de bedrijfsvoering en de voortgang van het introductieproces van het kwaliteitssysteem. Het onderzoek heeft zich gericht op een breed scala van zorg- en waarborgingsaspecten bij de technische inrichting, onderhoud, veiligheid, hygiene, automatisering en milieuvoorzieningen. Het resultaat toont aan dat er tussen de bedrijven grote verschillen in de kwaliteitsborging van de bedrijfsvoering bestaan. De tussentijdse evaluatie van een proces dat nog in ontwikkeling is, is hier mede de oorzaak van. Op de traditioneel sterke punten van de bedrijfstak, een goede techniek en een goede analytische zorg voor het drinkwater, valt weinig af te dingen. Een moderne bedrijfsvoering vereist echter meer. De pompstations waar het kwaliteitssysteem operationeel is, hebben relatief vaker de werkzaamheden vastgelegd in procedures. Voor de meeste pompstations moet nog het nodige werk verricht worden om het vereiste niveau te bereiken. Op enkele onderdelen van de procesbeheersing zijn zelfs zodanige afwijkingen gevonden dat deze bij voorrang om afhandeling vragen.<br>
-
Kosten van ziekten in Nederland 2003. Zorg voor euro's - 1In 2003 werd in Nederland 57,5 miljard euro aan de gezondheidszorg uitgegeven, hetgeen overeenkomt met ongeveer 12% van het bruto binnenlands product. Per inwoner ging het om een bedrag van 3.550 euro. Dit rapport beschrijft hoe deze zorgkosten samenhangen met kenmerken van zorggebruikers als ziekte (diagnosegroep), leeftijd en geslacht, het aanbod van zorg (sectoren en zorgfuncties) en de financiering. Van de totale zorgkosten kon 82,5% aan een ziekte worden toegewezen. Psychische stoornissen zijn met 12,7 miljard euro de duurste diagnosegroep. Hierin zijn ook de kosten van verstandelijke handicaps en dementie opgenomen. Op afstand volgen ziekten van het hartvaatstelsel (5,3 miljard euro) en ziekten van het spijsverteringsstelsel (4,6 miljard euro). Symptomen en onvolledig omschreven ziektebeelden (4,2 miljard euro) en aandoeningen van het bewegingsstelsel en bindweefsel (3,9 miljard euro) completeren de top-5. De zorgkosten hangen sterk samen met de leeftijd, en lopen op tot gemiddeld meer dan 40.000 euro per inwoner van Nederland in de hoogste leeftijdsgroepen. Het aandeel van mannen in de totale zorgkosten van 2003 bedroeg 42% en van vrouwen 58%. Het verschil wordt veroorzaakt door de kosten van zwangerschap en geboorte en vooral ook door de hogere levensverwachting van vrouwen.het CBS. Naast dit perspectief zijn nog twee andere invalshoeken volledig uitgewerkt, namelijk het het Budgettair Kader Zorg (BKZ) van het ministerie van VWS en het System of Health Accounts (SHA) van de OECD.
