Onderzoek naar lozingscriteria voor vergunningverlening kernenergiewet in de procesindustrie

Abstract

Volgens EU-Richtlijn Basisnormen (96/29/Euratom) dienen de lidstaten van de Europese Unie de werkzaamheden waarbij de blootstelling van leden van de bevolking vanwege de aanwezigheid van natuurlijke stralingsbronnen significant toeneemt in een mate die vanuit het oogpunt van stralingsbescherming niet mag worden veronachtzaamd te identificeren. Procesindustrieen die tot de bedoelde werkzaamheden behoren, passen grote hoeveelheden ruwe materialen toe, zoals ertsen, mergel en klei, die natuurlijke radionucliden bevatten. Deze radionucliden komen terecht in de lozingen in lucht en water en kunnen een radiologisch risico voor de bevolking veroorzaken die in de nabijheid van een industrie woont. In Nederland wordt momenteel een systeem van vergunningverlening voor dergelijke lozingen ontwikkeld. Een werkzaamheid komt in het systeem terecht als de maximale individuele dosis of de collectieve dosis als gevolg van de lozingen in lucht of lozingen in water een zekere waarde overschrijdt: het zogenaamde basis dosiscriterium. Er wordt overwogen om een maximale individuele dosis van 10 microSv/a en een collectieve dosis van 1 manSv/a als dosiscriteria te kiezen. Binnen het in ontwikkeling zijnde systeem wordt de procesindustrie ingedeeld in een beperkte set van referentiesituaties. Voor elk van deze situaties zijn de dosiscriteria omgezet naar operationele lozingscriteria per radionuclide door de lozing te berekenen die tot een maximale individuele dosis van 10 microSv/a en een collectieve dosis van 1 manSv/a leidt. Naast een beschrijving van het systeem wordt in het voorliggende rapport de praktische bruikbaarheid geillustreerd voor enkele procesindustriekn in Nederland. Er wordt aangetoond dat de uiteindelijke keuze van criteria door de vergunningverlener een afweging is tussen enerzijds de eenvoud van het systeem met het oog op de praktische toepasbaarheid en anderzijds het minimaliseren van de kans op een onterecht opleggen of niet opleggen van een vergunningplicht.<br>

According to the EU Directive (96/29/Euratom), the EU member states must identify activities where the exposure of members of the public due to the presence of natural radiation sources increases to such an extent from the viewpoint of radiation protection that it cannot be disregarded. Processing industries carrying out these activities use large amounts of raw materials like ore, marl or clay, which contain natural radionuclides. These radionuclides, present in the releases into air and water, may impose a radiological risk to the population residing near an industrial site. A system of reporting and authorization for such releases is now under development in the Netherlands. An activity is entered into the system when the maximum individual dose or collective dose due to releases to air or water exceeds a certain value: the so-called basic dose criteria. Choosing a maximum individual dose of 10 microSv/a and a collective dose of 1 manSv/a as dose criteria is under consideration. In developing the system the processing industry is classified into a limited set of reference situations, for which the dose criteria are then translated into operational emission criteria per radionuclide by calculating the releases that result in a maximum individual dose of 10 microSv/a and a collective dose of 1 manSv/a. Along with the description of the system, its practical use for a few specific processing industries in the Netherlands is demonstrated. The final selection of criteria by the regulator is, however, made by balancing between the simplicity and practicability of the system, on the one hand, and by minimizing the possibility of undeserved enforcement of the obligation to apply for a permit on the other.<br>