How to estimate concentrations of pesticides in surface water semi-quantitatively: an interim report

Abstract

Dit rapport beschrijft een semi-quantitatieve module om concentraties in het oppervlaktewater te schatten uitgaande van verschillende routes. Het accent ligt op de bijdragen van de runoff (op of vlak onder het bodemoppervlak) en de erosie na zware regenbuien. Met behulp van deze module (in een spreadsheet) kunnen de potentiele bijdragen van zowel de runoff als de erosie worden ingeschat. De module schat geen actuele concentraties. De module is gebaseerd op twee complementaire processen: enerzijds worden hydrofobe pesticiden verondersteld het oppervlaktewater te kunnen bereiken door het transport van bodemdeeltjes, waaraan de pesticide is gesorbeerd ; anderzijds kunnen wateroplosbare pesticiden het aangrenzende oppervlaktewater bereiken met de waterstroom zelf, waarin het pesticide is opgelost, hetzij ter hoogte van of vlak onder het maaiveld. Deze semi-quantitatieve benadering heeft als voordelen een heldere structuur en een makkelijke toepasbaarheid. Bovendien biedt het een gestandaardiseerde manier om pesticiden te prioriteren op hun potentiele verspreidingsroutes. Dit rapport geeft de huidige praktijk wat betreft de toelating van pesticiden in Nederland niet weer.

This report offers a semi-quantitative tool to estimate concentrations of pesticides in surface water due to various routes of dissipation. The routes via runoff and erosion after rain storms are particularly focussed upon. By running this module (via a simple spreadsheet) the potential contributions by runoff and erosion can be assessed. The module does not estimate actual concentrations. The basic concept of this module consists of two aspects: first, hydrophobic pesticides are assumed to reach adjacent surface water by the translocation of soil particulates onto which the pesticide has been sorbed ; secondly, hydrophylic pesticides are assumed to reach adjacent water by the translocation of water on the soil or subsoil, in which a substantial fraction has been solved. This semi-quantitative approach has the advantage of being clearly structured and very feasible. It is also a standardised method for ranking pesticides on their dissipation potential. This does not reflect current regulatory practice with respect to the admission of pesticides in the Netherlands.