Eindrapportage praktijksanering "In Situ Biorestauratie" te Asten; een evaluatie van de technische en financiele haalbaarheid

Abstract

Na zes jaar is de praktijksanering, die in Asten (N.Br.) uitgevoerd werd in het kader van het project 'in situ biorestauratie van een met olie verontreinigde bodem', afgesloten. Dankzij de lange saneringsduur zijn goede resultaten geboekt. Ten opzichte van de beginhoeveelheid is 97% van de minerale olie verdwenen, 98% van de benzine en 99% van de BTX. De gemiddelde restgehaltes in de bodem overschrijden alleen in de laag op 300 tot 350 en 350 tot 400 cm-maaiveld de streefwaarden; voor minerale olie zijn deze gehaltes respectievelijk 385 en 30 mg.kg-1 droge stof, voor BTX 9 en 6 mg.kg-1 droge stof. Benzine overschrijdt de streefwaarde alleen in de laag 300 tot 350 cm-maaiveld met een gehalte van 120 mg.kg-1 droge stof. De gemiddelde benzineconcentratie in het grondwater overschrijdt de streefwaarde nog. Deze is 540 mug.l-1. In totaal is nog 107 kg minerale olie aanwezig op de locatie. Van de 3373 kg die aanwezig was aan het begin is 330 kg met het grondwater van de locatie onttrokken, 1327 kg direct omgezet door de micro-organismen tot koolstofdioxyde en 558 kg is ingebouwd geweest in het celmateriaal van deze organismen. Waarschijnlijk is ongeveer 1051 kg omgezet in de onverzadigde zone. In vergelijking met de verwachtingen omtrent het eindresultaat die vooraf gewekt zijn, is de saneringsduur is tegengevallen en zijn de bereikte restgehalten teleurstellend. Geconcludeerd wordt dat in situ biorestauratie met waterstofperoxyde zowel technisch als financieel haalbaar is.

The six-year long case study forming part of the research project 'in situ bioremediation of oil-polluted soil', in the Dutch town of Asten in the province of Noord-Brabant, was set up to realise clean-up according to target values for soil and groundwater. Although these target values were not met for all pollutants, the long duration of the remediation led to good results: 97% of the mineral oil, 98% of the petrol and 99% of the BTX have been removed. The average remaining levels of all the pollutants in the soil only exceed the target values in the layers 300-350 cm and 350-400 cm under the soil surface. In these layers the respective levels for mineral oil are 385 mg.kg-1 and 30 mg.kg-1 dry matter; for BTX these are 9 mg.kg-1 and 6 mg.kg-1 dry matter. Petrol exceeds the target value only in the layer 300-350 cm under the soil surface: here 120 mg.kg-1 dry matter is found. The average petrol concentration in the groundwater also exceeds the target value at 540 mug.l-1. The remediation brought the total mineral oil content down from 3373 kg to 107 kg, still present at the location. Of the removed 3266 kg, 330 kg was distracted with groundwater, 1327 kg converted to carbon dioxide by microorganisms and 558 kg fixated in the cell mass of the microorganisms. Probably about 1051 kg was converted in the vadoze zone. On the basis of laboratory and column studies, the results on the duration of the remediation and the resulting remaining levels are disappointing. In situ bioremediation with the use of hydrogen peroxide is concluded to be technically and financially feasible.