Consumentenblootstelling: een overzicht van blootstellings- en opname-modellen

Abstract

Blootstelling aan stoffen die in consumentenprodukten aanwezig zijn of daaruit vrijkomen vindt gedurende ons hele leven plaats. Om een voorspelling te kunnen maken van de hoogte van de blootstelling, dat wil zeggen van de concentratie van een stof op de grens met het lichaam, en de opnamesnelheid van stoffen zijn in de literatuur mathematische modellen beschreven. In deel 1 van dit rapport wordt een aanzet gegeven tot het vormen van modellen die blootstelling aan en opname uit consumentenprodukten kunnen beschrijven. In deel 2 van het rapport wordt een literatuuroverzicht gegeven van mathematische modellen die blootstelling en opname daadwerkelijk beschrijven. Deze modellen worden onderverdeeld naar de blootstellings- en opnameroute, te weten de inhalatoire, de dermale en de orale route. Deze modellen vormen de basis voor nieuw te ontwikkelen modellen ter schatting van de blootstelling en risico's van stoffen in consumentenprodukten.Ten aanzien van de inhalatoire route worden twee blootstellingsmodellen besproken. De eerste geeft een vaste concentratie in de ruimte, de tweede laat de concentratie afhangen van een bron van de stof en van ventilatie met buitenlucht. De opname kan vervolgens met fraktiemodellen of met diffusiemodellen beschreven worden. Fraktiemodellen zijn veelal op worst case aannamen gebaseerd, terwijl diffusiemodellen de fysiologie van het opnameproces in beschouwing nemen. Ten aanzien van de dermale route wordt de blootstelling bepaald door de hoeveelheid van het produkt, de concentratie van een stof in het produkt en een eventuele verdunning of verdikking van het produkt voor gebruik. De opname kan met fraktiemodellen en met diffusiemodellen beschreven worden.Bij de orale route wordt de blootstelling bepaald door de concentratie in de produkten die ingeslikt worden, of de hoeveelheid die vrijkomt uit produkten die wel in de mond genomen worden, maar die niet worden ingeslikt. De opname kan wederom beschreven worden door fraktiemodellen of door diffusiemodellen.<br>

Exposure to compounds which are contained in or released from consumer products occurs during our whole lifespan. To predict the magnitude of the exposure, defined as the concentration of a compound at the boundary of the body, and the uptake rate of compounds, mathematical models have been developed. Part 1 of this report summarizes existing models in literature, describes a general modeling approach, and initiates general exposure and uptake models. These models will form the basis of ongoing modeling work to assess the risk of consumer products.A review of exposure and uptake models is given in part 2 of the report. The models have been subdivided by the route of exposure and uptake: either inhalatory, dermal or oral. In case of the inhalatory route, two exposure models are introduced. The most simple one describes the concentration in a room by a constant value. The more complicated one assumes that there is a source of the compound and that the room is ventilated with ambient air. The uptake rate can be modelled with fraction models, describing worst case uptake, and diffusion models, based on a physiological concept.In case of the dermal route, the exposure can be described with the amount of product used, the concentration of the compound and the dilution of the product before use. The uptake rate can be described with fraction models and with diffusion models.In case of the oral route, the exposure is determined by the concentration in products which are swallowed or by the amount of a compound leeched from a product in the mouth. The uptake rate can, as with the other routes, be described with fraction and with diffusion models.<br>