Interactions REACH and other chemical legislation. Setting of environmental quality standards

Abstract

Via de Europese wet- en regelgeving REACH wordt aangetoond of het gebruik van chemische stoffen veilig is. De informatie die REACH oplevert is gedeeltelijk bruikbaar voor andere beleidskaders waar normen een rol spelen, zoals de Kaderrichtlijn Water (KRW), het Nederlandse stoffenbeleid en vergunningverlening. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM, in opdracht van het ministerie van VROM. De REACH-gegevens die via de industrie beschikbaar komen, zijn aanvullend en daarmee waardevol om nieuwe normen af te leiden. Bovendien geeft REACH voorrang aan data voor de gevaarlijkste stoffen. De kwaliteit van gegevens wordt echter in REACH-kader niet voor alle stoffen door de overheid gecontroleerd. Ook zijn gegevens over de testen die de industrie uitvoert niet altijd openbaar. De onderbouwing van de risicogrenzen in REACH kent een andere grondslag dan de milieukwaliteitsnormen van de overheid. Daarnaast levert REACH bepaalde typen van risicogrenzen niet, die andere kaders juist wel gebruiken. Bovendien vallen biociden, bestrijdingsmiddelen en (dier)geneesmiddelen buiten het REACH-kader, terwijl het beleid regelmatig om normen voor deze stofgroepen vraagt. Het rapport geeft suggesties om de aansluiting tussen REACH en andere kaders te vergroten. Zo kan een handleiding voor lokale overheden behulpzaam zijn bij het juiste gebruik van REACH-gegevens.

The new European chemical legislation REACH will gradually produce a large amount of information on the hazardous properties, use and exposure of chemicals. Other environmental policy frameworks, in particular those where environmental quality standards are used to safeguard environmental quality, will benefit from this accelerated generation of information. REACH will probably act as a very useful instrument to select and prioritise chemicals to be further addressed in, for example, the Water Framework Directive. The question is, however, whether the REACH risk limits (PNECs and DNELs) will meet the requirements that authorities currently rely upon. Technical and conceptual differences between risk limits from REACH and other policy areas have been noticed, but also points of interest on quality control, timing and disclosure of background data. A number of general suggestions is given for an effective transfer of information from REACH to other chemical policy frameworks.