Tijdelijke nano-referentiewaarden : Bruikbaarheid van het concept en van de gepubliceerde methoden

Abstract

Momenteel is nog onvoldoende wetenschappelijke kennis beschikbaar om gezondheidskundige grenswaarden vast te stellen voor de maximale blootstelling voor mensen die werken met nanomaterialen. Als alternatief kunnen 'tijdelijke nano-referentiewaarden' als pragmatische richtwaarden worden gebruikt om de blootstelling van werknemers te beperken. Dit blijkt uit onderzoek dat in opdracht van het ministerie van SZW is uitgevoerd door het Kennis-en Informatiepunt Risico's van nanotechnologie (KIR-nano) van het RIVM, met medewerking van het door hen ingestelde deskundigenplatform Arbo. Er is nog weinig bekend over de mogelijke gezondheidsrisico's van de zeer kleine nanodeeltjes. Vooralsnog kan niet worden uitgesloten dat de schadelijke effecten van stoffen in nanovorm groter zijn dan die van chemische stoffen in conventionele (niet-nano)vorm. Voor dit onderzoek zijn de bruikbaarheid van tijdelijke nano-referentiewaarden en de twee methoden die in de literatuur zijn beschreven om dit soort waarden te bepalen, geëvalueerd. Een daarvan is positief beoordeeld. Deze methode is vervolgens toegepast om tijdelijke nano-referentiewaarden af te leiden voor de 23 meest gebruikte nanomaterialen, waaronder koolstofbuisjes (gebruikt om materialen te versterken) en nanozilver (gebruikt vanwege diens antibacteriële eigenschappen). Deze waarden zijn uitsluitend bedoeld als pragmatische richtwaarden, en garanderen niet dat een blootstelling lager dan de nano-referentiewaarde veilig is. Het blijft daarom belangrijk om de blootstelling van werknemers aan nanomaterialen, zo laag mogelijk te houden. Bovendien heeft het de hoogste prioriteit om zo snel mogelijk voldoende kennis te ontwikkelen om specifieke gezondheidskundige grenswaarden vast te stellen die de gezondheid van werknemers daadwerkelijk beschermen.

The current body of scientific knowledge is inadequate to enable health-based occupational exposure limits for nanomaterials to be derived. As an alternative, provisional nano-reference values can be used as pragmatic benchmark levels to reduce the exposure of employees to nanomaterials. This was the primary conclusion of a study commissioned by the Ministry of Social Affairs and Employment and carried out by the Knowledge and Information Centre Risks of Nanotechnology (KIR-nano) of the RIVM in cooperation with the expert platform on working conditions. Little information is available at the present time on the possible health risks of nanoparticles. Consequently, the possibility that substances in nano form are more toxic than substances in conventional (non-nano) form cannot be ruled out. This study evaluates the usefulness of provisional nano-reference values and of two published methods to derive such reference values. One of these methods was considered useful and subsequently used to derive provisional nano-reference values for the 23 most commonly applied nanomaterials, such as carbon nanotubes (used to strengthen materials) and nanosilver (used because of its antibacterial properties). The derived values are only to be used as pragmatic benchmark levels - they do not guarantee that an exposure to nanomaterials below these values is safe. It therefore remains important that employers minimise the exposure of their employees to nanomaterials as much as possible. In addition, the development of adequate knowledge to derive specific health-based exposure limits that actually do protect the health of employees should be given the highest priority.