Invloed van een herhaalde blootstelling aan ozon op de longfunctie van ratten

Abstract

Acute blootstelling aan ozon, bijvoorbeeld gedurende een zomersmogepisode van enkele dagen, resulteert in een verscheidenheid aan effecten welke zowel in onderzoek bij proefdieren als mensen zijn waargenomen. Over de aard en het tijdsverloop van de inflammatoire respons en het herstelproces na blootstelling is vooral veel bekend uit proefdieronderzoek. Bij de mens zijn het geforceerd uitademingsvolume in 1 seconde (FEV 1) en de maximale expiratoire flow of piefflow (PF) veelvuldig gebruikte longfunctieparameters. Dit dierexperimenteel onderzoek is uitgevoerd om de invloed van het aantal expositiedagen op het effect van ozonblootstelling op proefdieren te kunnen beschrijven. Ratten werden 's nachts gedurende 1, 2 of 3 dagen 12 uur achtereen blootgesteld aan 800 mug/m3 ozon. Het verloop van longfunctieveranderingen tijdens deze episodische blootstelling werd onderzocht met de methode van de geforceerde uitademing. De Maximale Expiratoire Flow Volume - curve (MEFV) werd gemeten direct na blootstelling. Herstel werd onderzocht door longfunctiemetingen uit te voeren op 24 en 48 uur na afloop van de blootstelling. Na de eerste blootstelling werden duidelijke veranderingen in de MEFV-curve gemeten, welke na een herstelperiode van 24 uur waren verdwenen. Na de tweede blootstelling werden veranderingen van dezelfde grootte waargenomen. Ook hier waren de gemeten veranderingen na 24 uur herstel weer verdwenen. Echter, direct na de derde blootstelling zijn geen veranderingen meer waarneembaar. Longfunctieveranderingen tijdens een 3 dagen durende episodische blootstelling zijn na de eerste en tweede blootstellingsdag waarneembaar. Na de derde dag is geen effect meer meetbaar. Dit verloop komt overeen met het verloop van de inflammatoire respons gemeten in longspoelvloeistof bij onderzoek met ratten met eenzelfde blootstellingsprotocol. Bij onderzoek met vrijwilligers is eveneens een dergelijk tijdsverloop in longfunctieveranderingen en ontstekingsrespons vastgesteld.<br>

Acute exposure to ozone, simulating a smog episode in the summer which can last for a number of days, results in a variety of effects which are measured both in laboratory animal as in human clinical studies. The time course of the inflammatory response and the process of repair after exposure are mainly known from research with laboratory animals. The Forced Expiratory Volume expired in 1 second (FEV-1) and the Peak Expiratory Flow (PF) are the most commonly used human lung function parameters. This laboratory animal study is conducted to describe the influence of the number of exposure days on the effect of ozone exposure on lung function parameters. Rats were exposured during night-time for 1, 2 or 3 days (12 hours/day) to 800 mug/m3 ozone. The time-course of lung function changes during this episode-like exposure was studied using the Maximum Expiratory Flow Volume (MEFV) test, which was measured immediately after exposure. Recovery was studied through lung function tests conducted at 24 and 48 hours after termination of the exposure.<br>