Toxaphene exposure in the Netherlands

Abstract

Het onderhavige rapport beschrijft de blootstelling van de Nederlandse bevolking aan toxafeen, gebaseerd op gegevens uit een literatuurstudie en een voorspelling van het modeleringsprogramma EUSES. Toxafeen is feitelijk een uiterst complex mengsel van gechlorineerde bornanes, bornenes and bornadienes. De literatuurstudie geeft aan dat toxafeen over de hele wereld verspreid is. De emissie vertoond een piek rond 1975, maar een vergelijking tussen de huidige niveaus en de niveaus in 1970-1980 laten geen afname van de concentratie toxafeen in lucht zien. Een overzicht van potentiele blootstellingsroutes laat zien dat de consumptie van vis voor het merendeel van de blootstelling lijkt te zorgen. De gemiddelde dagelijkse inname via de voeding wordt geschat op 1-2 ng/kg lichaamsgewicht, op basis van gegevens in de literatuur. Voor mensen die regelmatig vis eten ligt de schatting zeven maal hoger. De bevinding dat de consumptie van vis de voornaamste blootstelling vormt is gecontroleerd met EUSES, een programma dat emissie, verspreiding en blootstelling aan organische verbindingen modelleert. Voor deze exercitie werden twee soorten toxafenen onderscheiden: lipofiele, vluchtige toxafenen en wateroplosbase, niet zo vluchtige toxafenen. De uitkomsten van EUSES ondersteunen de literatuur: verreweg de meeste toxafeen komt via visconsumptie in het lichaam. Dit geldt voor beide typen toxafenen. De voorspelling van EUSES voor concentraties toxafeen in voedsel, water en lucht komen goed overeen met in de literatuur opgegeven waarden.

The present report describes the exposure of the Dutch population to toxaphene based on a literature survey and the EUSES modelling program. Toxaphene is actually a highly complex mixture of mostly chlorinated bornanes, bornenes and bornadienes. The literature survey shows that toxaphene is distributed widely over the world. The emission peaks around 1975, but comparisons of recent levels with baseline levels from the 1970s and 1980s show no significant decline in ambient air. An overview of possible exposure routes show that most of human toxaphene exposure is attributed to intake of fish. The mean total daily dietary toxaphene intake in the Netherlands is estimated to be 1 - 2 ng/kg bodyweight, based on literature data. For consistent fish consumers this intake is seven time's larger. The finding that intake occurs via fish is checked using the EUSES program that models emission, distribution and exposure to organic chemicals. Two types of toxaphenes were defined for the modeling exercise: one lipophilic, volatile group and one water soluble, less volatile group. The EUSES outcome confirms the selective exposure via fish for both types of toxaphenes. Concentrations in intake media calculated by EUSES compare reasonably well to values reported in the literature.