Gele vla of chocoladevlokken? Numerieke diffusie in gridkaarten van toekomstig grondgebruik
Average rating
Cast your vote
You can rate an item by clicking the amount of stars they wish to award to this item.
When enough users have cast their vote on this item, the average rating will also be shown.
Star rating
Your vote was cast
Thank you for your feedback
Thank you for your feedback
Authors
Regt WJ deType
ReportLanguage
nl
Metadata
Show full item recordTitle
Gele vla of chocoladevlokken? Numerieke diffusie in gridkaarten van toekomstig grondgebruikTranslated Title
Numerical diffusion into grid maps of future land usePubliekssamenvatting
De RuimteScanner is een GIS-model voor de simulatie van toekomstig grondgebruik in Nederland. Op kaarten uit dit model wordt het toekomstig grondgebruik wonen, werken e.d. 'uitgesmeerd' over een veel grotere oppervlakte dan in de huidige werkelijkheid. De bestudeerde grondgebruikskaarten zijn gridkaarten, waarin Nederland is opgedeeld in vierkantjes (gridcellen) van 500 bij 500 meter. Voor elke gridcel wordt berekend hoeveel hectares van een bepaald grondgebruik daar terecht komt. Het 'uitsmeereffect' uit zich in een relatief groot aantal gridcellen waarin kleine arealen gealloceerd worden. Omdat gridwaarden in principe kansen weergeven, beperkt een hoge mate van dergelijke 'numerieke diffusie' de voorspellende waarde van de toekomstbeelden. De diffusie wordt enerzijds veroorzaakt door een gebrek aan differentiatie in de attractiviteitskaarten welke gebruikt worden voor de allocatie van regionale claims over gridcellen van 500 bij 500 meter. Afstandsvervalfuncties en andere GIS neigbourhood functions veroorzaken vrijwel altijd numerieke diffusie. Anderzijds wordt diffusie veroorzaakt door een gebrek aan afstemming tussen regionale input-claims en de attractiviteitsdifferentiatie. Om numerieke diffusie te verminderen zouden meer 'gepiekte' attractiviteitsfuncties gebruikt moeten worden, en zou het allocatie-algoritme aangepast kunnen worden.The Land Use Scanner is a GIS model for simulation of future land use in the Netherlands. On the model output maps the allocation of land use classes, e.g. residential and working locations, is seen to be spread over a much larger area than at present. The spread effect is obvious in the relatively large number of cells to which very small acreages are allocated. This effect is defined as 'numerical diffusion'. As the grid-cell values basically indicate probabilities, a high degree of numerical diffusion in grid map outputs reduces the predictive value of the simulation. On the one hand, the diffusion was found to be caused by a lack of differentiation in the 'suitability maps', forming the basis for distributing regional claims from sectoral numerical models over grid cells of 500 x 500m. These 'suitability maps' are often made with distance decay and other GIS neighbourhood functions, which inherently cause numerical diffusion. On the other hand, numerical diffusion was found to be caused by convergence problems between the regional claim inputs and the suitability differentiation under the allocation algorithm in operation. A lack of convergence resulted in the use of stopgap measures that could reinforce numerical diffusion. To reduce numerical diffusion and thereby improve the predictive value of the scenario simulations, the use of 'suitability maps' based on 'peaked' rather than 'smoothening' functions is recommended, as well as attuning the regional claims and the suitability factors and functions to each other, and/or using a 'multi-stage' allocation algorithm instead of a proportional one and creating a spillover option for allocation of claims to adjacent regions.
Sponsors
RIVMCollections