Astma bij peuters en kleuters: Resultaten van het PIAMA onderzoek

Abstract

In dit rapport worden resultaten gepresenteerd over het beloop van gediagnosticeerd astma bij kinderen van 0-5 jaar in het PIAMA onderzoek. Specifiek voor deze leeftijdsgroep is het probleem dat astma wel voorkomt, maar medisch niet met zekerheid is vast te stellen. Bij jonge kinderen leiden luchtweginfecties, in combinatie met een kleine diameter van de luchtwegen namelijk vaak tot symptomen, zoals een piepende ademhaling. Die symptomen zijn weliswaar typisch voor astma, maar hoeven niet altijd te betekenen dat er ook sprake is van astma. Uit de resultaten van het PIAMA onderzoek bij ruim 3000 kinderen blijkt dat relatief veel jonge kinderen een diagnose astma krijgen. In het PIAMA onderzoek had 5,7% van de kinderen jonger dan 1 jaar gediagnosticeerd astma (zoals gerapporteerd door de ouders in jaarlijkse schriftelijke vragenlijsten). Op de leeftijd van 5 jaar was dit nog 3,9 %. De longitudinale gegevens uit het PIAMA onderzoek laten bovendien zien dat al een jaar na diagnose bij ruim de helft van de kinderen met een vroege diagnose astma, door de ouders geen astma meer wordt gerapporteerd. Dit laatste strookt niet met het gegeven dat astma een chronische ziekte is, die niet snel en vaak helemaal niet 'over' gaat. Op grond van de relatief hoge prevalentie van astma diagnoses bij heel jonge kinderen, constateren wij dat in deze leeftijdsgroep de betekenis van een diagnose astma en m.n. de eraan gekoppelde prognose voor de betrokkenen moeilijk te interpreteren is. Daarnaast concluderen we dat de mogelijkheid bestaat dat 'over'diagnose van astma bij jonge kinderen gepaard gaat met onnodig en misschien zelfs schadelijk gebruik van astma medicatie en dat hierover op dit moment geen gegevens bekend zijn.

This report presents the results of the PIAMA (Prevention and Incidence of Asthma and Mite Allergy) study on the incidence, prevalence and natural history of diagnosed asthma in children of 0-5 years old. A problem specific for this age group is that asthma does occur, but can not be clinically diagnosed with certainty. In young children, respiratory infections in combination with a small diameter of the airways often results in symptoms like wheezing, which are typical for asthma but do not necessarily mean that the child has asthma. Results of the PIAMA study (n=3000) show that a relatively large number of pre-school children are diagnosed by a doctor as having asthma. In the PIAMA study population, the prevalence of diagnosed asthma (as reported by the parents in yearly postal questionnaires) was 5.7% in children under 1 year and decreased to 3.9% in children aged 4-5 years. Moreover, the longitudinal data from the PIAMA study show that for more than half the children with an early asthma diagnosis, the parents no longer reported the presence of asthma one year later. The absence of asthma symptoms one year after diagnosis is not in line with the fact that asthma is a chronic disease that does not pass off quickly and often does not pass off at all. The relatively high prevalence of diagnosed asthma that we observed in very young children has led us to the conclusion that these diagnoses and the corresponding prognoses will be difficult for parents and others to interpret. We also conclude that there is a possibility that 'over'-diagnosis of asthma may result in unnecessary and possibly even harmful use of asthma medication in very young children; however, no data are available on this aspect.