HFK's en het (H)CFK-reductiebeleid in relatie tot het beleid inzake Nederlandse emissies van broeikasgassen. Scenario's voor mondiaal en Nederlands gebruik van gehydrogeneerde fluorkoolwaterstoffen en hun relatie met het broeikas-effect

Abstract

Gehydrogeneerde (chloor)fluorkoolwaterstoffen HCFK's en HFK's zijn vervangers voor het gebruik van chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK's) en halonen. Omdat HCFK's een kleinere Ozone Depleting Potential (ODP) hebben dan CFK's maar niet gelijk aan nul, terwijl HFK's een ODP van nul hebben, wordt het gebruik van HCFK's op termijn uitgefaseerd. HFK's dragen echter bij aan de versterking van het broeikaseffect: zij hebben een Global Warming Potential (GWP) ongelijk aan nul. In dit rapport worden drie scenario's beschreven, voor Nederland en mondiaal: (1) de 'Londen'-scenario's, waarin HCFK's en HFK's zonder restricties als vervangers voor CFK's en halonen gebruikt worden ; (2) de 'Kopenhagen'-scenario's, waarin behalve CFK's en halonen ook het gebruik van HCFK's op termijn uitgefaseerd wordt, met als gevolg een groter verbruik van HFK's; (3) de 'Additioneel beleid'-scenario's, waarin verondersteld wordt dat alleen stoffen met een ODP van 0 en GWP van 0 of zeer laag gebruikt worden. Er wordt een overzicht gegeven van het toepassingspotentieel van HFK's tot 2000 a 2010 wereldwijd en in Nederland en van de bijdrage aan de emissies van broeikasgassen. Met name wordt aandacht besteed aan de alternatieven, zgn. 0-ODP en laag-GWP of 0-GWP stoffen. Daarnaast worden van HFK's de GWP-waarden en hun onzekerheden besproken. Verder worden de bronnen van emissies beschreven en reductie-mogelijkheden in termen van beschikbare alternatieve stoffen en methoden en reductie bij gebruik ervan. Tenslotte worden conclusies getrokken met betrekking tot mogelijk klimaatbeleid inzake HCFK's en HFK's. Zonder additioneel beleid zal het aandeel van halogeenkoolwaterstoffen in de totale emissie van directe broeikasgassen in Nederland toenemen van ca. 3% in 1990 tot 7 a 11% in 2010 (uitgaande van een GWP van 0 voor CFK's en halonen). Reductie van CFK-gebruik door GWP-0 alternatieven leidt in de meeste scenario's tot stabilisatie op het niveau van 1990. De belangrijkste beperkingen voor additioneel beleid zijn gelegen in beperkte kennis van technisch-economische en veilige beschikbaarheid voor alle toepassingen, gebrek aan informatie over kosten van aanvullend beleid, en de onzekerheid met betrekking tot directe en totale GWP-waarde voor HFK's en alternatieve stoffen. Daarnaast is inzicht in het potentieel van hergebruik belangrijk.<br>

Hydrofluorocarbons (HFCs) and hydrochlorofluorocarbons (HCFCs) are important substitutes for chlorofluorocarbons (CFCs) and halons. HCFCs have a lower Ozone Depleting Potential (ODP) than CFCs and halons, and are therefore considered temporary substitutes, while HFCs have zero ODP. In addition to ODP many halocarbons also have a Global Warming Potential (GWP). We developed in this report three different scenarios, globally as well as for the Netherlands: (1) the 'London' scenarios, in which HCFCs and HFCs are used unrestrictedly to replace CFCs and halons ; (2) the 'Copenhagen' scenarios, which consider an additional phase-out of HCFCs, after which the use of HFCs increases ; and (3) the 'Additional Policy' scenario, which assumes the use of compounds, with zero ODP and a relatively small GWP. In this report we describe the potential use of HFCs worldwide and in the Netherlands in 2000/2010 and its contribution to greenhouse gas emissions. Particular attention is given to alternative agents, so-called 0-ODP and low or 0-GWP compounds. In addition the GWP values of HFCs and their uncertainty are discussed. Furthermore, sources of emissions and reduction options by using alternative agents and methods are described. Finally conclusions are presented with respect to options for additional climate policy regarding HCFCs and HFCs. Additional measures will reduce CO2-eq. halocarbon consumption substantially. Without additional policy for HFCs, the share of halocarbons in total CO2 equivalent emissions in the Netherlands will increase from 3 to 7%-11% in 2010 (assuming a zero GWP for CFCs and halons), while substitution by low or zero GWP alternatives leads to stabilization at the 1990 level. Presently the limitations for additional policy are the limited knowledge of the options with regard to technical-economical feasibility, safety aspects, of costs of policy measures and regarding direct and indirect GWPs of HFC compounds and alternative agents. Also, a better insight in the potential for increasing recycling rates is important. A summary of this report has been published in English as paper.<br>