Een aantal aspecten van het EMEP Unified (Euleriaans) model zijn geevalueerd door het analyseren van de depositie parameterisatie van verzurende stoffen, de concentratie en depositie van SOx, NOx en NHx in Nederland, de bron-receptor matrices voor Nederland en de geografische verdeling van de emissies. De resultaten zijn vergeleken met die van het OPS model en met metingen. Het EMEP Unified model geeft vrij goede resultaten voor de meeste verzurende stoffen in Nederland. De bron-receptor matrices voor geoxideerd zwavel berekend door het EMEP model komen goed overeen met die van het OPS model, terwijl de overeenkomst voor gereduceerd stikstof redelijk is. Grote afwijkingen worden gevonden tussen de modellen voor de bron-receptor matrices voor geoxideerd stikstof. De lokale depositie bijdrage van Nederlandse emissies aan de depositie in Nederlandse is een factor vier hoger in het OPS model dan in het EMEP model en de depositie bijdragen van Belgie en Duitsland zijn ook veel groter dan in het OPS model. Deze verschillen kunnen herleid worden naar de lagere concentratie en droge depositie en grotere natte depositie van NOx in het EMEP model. Er is een opvallend verschil in de invloed van de Grens- en Begincondities op de bron-receptor matrices van geoxideerd stikstof. Het EMEP suggereert dat ongeveer 30% van de depositie in Nederland is afkomstig van bronnen buiten Europa. De door het EMEP model berekende concentratie van SO2 in Nederland komt goed overeen met metingen, the concentratie van NOx zijn ongeveer 40% lager en de concentraties van NH3 30% tot 40% lager dan de metingen.

Dit rapport beschrijft OPS-Pro 4.1, de laatste versie van het Operationele Prioritaire Stoffen (OPS) model. Het OPS model is een mechanistisch model dat op lokale en nationale schaal de atmosferische verspreiding van stoffen simuleert aan de hand van actuele meteorologische gegevens. Het model is opgezet als een universeel raamwerk waarmee de verspreiding en depositie van een breed scala aan stoffen kan worden berekend maar het zwaartepunt ligt bij de modellering van de depositie van verzurende stoffen met een hoog ruimtelijke detail. Eerdere versies van het model worden al sinds 1989 gebruikt voor berekeningen in het kader van periodieke Milieubalansen en -verkenningen. Een uitgebreide vergelijking van modelresultaten met metingen van het Landelijk Meetnet Luchtverontreiniging is uitgevoerd. Een goede overeenstemming in ruimtelijke verdeling wordt gevonden voor verzurende stoffen. In absolute zin komen SOx en NOy concentraties goed overeen met de metingen voor de gehele beschouwde periode. Een uitzondering wordt gevormd door NHx stoffen, welke in hun algemeenheid met ca. 25% worden onderschat. Dit verschil is al enige tijd bekend als het 'ammoniakgat'. De totale onzekerheid voor depositie op een ecosysteem dat verspreid ligt over Nederland word geschat op 20, 25 en 30% voor respectievelijk SOx, NOy en NHx. Voor een specifiek ecosysteem (afmeting: 500 x 500m tot 5000 x 5000m) zijn de onzekerheden veel groter: 50, 60, 100% voor respectievelijk SOx, NOy en NHx. Deze onzekerheden zijn inclusief onzekerheden in de hedendaagse emissieschattingen. Onzekerheden in droge depositiesnelheden dragen verreweg het meest bij aan de grote onzekerheidsmarge bij de depositie op lokale schaal.

De vier contrasterende toekomstbeelden die zijn gepresenteerd in de derde Global Environment Outlook (GEO-3) houden grote verschillen in voor de beleidsopgaven van de komende dertig jaar - varierend van honger tot klimaatverandering en zoetwater problemen tot biodiversiteit. De vier onderzochte scenario's zijn Markets First, Policy First, Security First, Sustainability First. In een analyse die dieper gaat dan het oorspronkelijke GEO-3 rapport kwantificeert dit Technisch Rapport de gevolgen van de vier scenario's voor alle 19 'sub-regio's', zoals Oost-Afrika of Centraal Europa. Deze gevolgen worden besproken in de context van duurzame ontwikkeling. Het rapport vergelijkt de gevolgen tussen de regio's en tussen de scenario's, waar mogelijk in het licht van de Millennium Development Goals. Het geeft een verantwoording van de analysemethoden zoals aannamen, modellen en de algehele aanpak. Zaten alle centra die aan het rapport hebben bijgedragen wel op hetzelfde spoor? Heeft de gevolgde aanpak bijgedragen aan het algemene doel van GEO, namelijk versterking van het GEO-netwerk en van de verbindingen tussen regionale en mondiale verkenningen?