Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M), milieurisicogrenzen voor benz[a]antraceen bepaald. Dit was nodig omdat de huidige norm voor benz[a]antraceen voor waterkwaliteit niet is afgeleid volgens de meest recente methodiek. Benz[a]antraceen is een stof die behoort tot de stofgroep PAK's. De stof is opgenomen in de Regeling Monitoring Kader Richtlijn Water, waarin staat aan welke eisen oppervlaktewater in Nederland moet voldoen. De Stuurgroep Stoffen stelt deze nieuwe normen vast op basis van de wetenschappelijke advieswaarden in dit rapport. Het Maximaal Toelaatbaar Risiconiveau (MTR) is de concentratie in water waarbij geen schadelijke effecten te verwachten zijn, gebaseerd op jaargemiddelde concentraties. Hiervoor zijn drie routes onderzocht: directe effecten op waterorganismen, indirecte effecten op vogels en zoogdieren via het eten van prooidieren en indirecte effecten op mensen via het eten van visserijproducten. De laatste van de drie levert de laagste waarde en bepaalt daarmee het MTR voor zoet- en zoutwater (0,23 nanogram per liter). De Maximaal Aanvaardbare Concentratie (MACwater, eco), die het ecosysteem beschermt tegen kortdurende concentratiepieken, is 0,1 microgram per liter voor zoetwater en 0,01 microgram per liter voor zoutwater. De nieuw afgeleide milieurisicogrenzen voor water en in water zwevend stof zijn lager dan de nu geldende milieurisicogrenzen. Dit kan direct worden verklaard doordat consumptie van waterdieren door vogels and zoogdieren en menselijke visconsumptie in de nieuwe norm zijn meegewogen. Gebaseerd op monitoringsgegevens worden de nieuwe MTR en MACeco voor water, zwevend stof en sediment naar verwachting overschreden. Bij deze beoordeling is mengseltoxiciteit voor het totaal aantal PAK's nog niet in beschouwing genomen.

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen bepaald voor hexachloorbenzeen (HCB) en hexachloorbutadieen (HCBD) in water. HCB en HCBD worden binnen de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW) geclassificeerd als prioritair gevaarlijke stoffen. De milieurisicogrenzen voor HCB en HCBD in water zijn afgeleid met gebruik van de gegevens uit eerder Europese evaluaties, gecombineerd met een nieuwe evaluatie van gegevens over opname in biota. Bij het afleiden van chronische milieurisicogrenzen voor water volgens de Kaderrichtlijn Water (KRW) worden drie beschermingsdoelen in beschouwing genomen: directe ecotoxiciteit voor waterorganismen, blootstelling van mensen via het eten van vis of schaaldieren en blootstelling van vogels en zoogdieren via het eten van dieren/prooi (doorvergiftiging). Door de hoge mate van bioconcentratie van HCB en HCBD zijn deze laatste twee routes het meest kritisch om de uiteindelijke milieurisicogrens te bepalen. De Europese Commissie heeft maximale concentraties in biota voor HCB en HCBD afgeleid, maar in Nederland bestaat bij de betrokken ministeries een voorkeur voor milieurisicogrenzen gebaseerd op waterconcentraties. De Commissie staat deze mogelijkheid toe, mits de risicogrenzen in water hetzelfde beschermingsniveau garanderen. De redenering achter en basis voor het gebruik van deze methode en de wetenschappelijke onderbouwing van de milieurisicogrenzen voor water moeten dan genotificeerd worden aan de Commissie en andere lidstaten. Het huidige rapport biedt de wetenschappelijke basis voor deze notificatie.

Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M), milieurisicogrenzen voor chloorprofam in water bepaald. Chloorprofam is een onkruidbestrijdingsmiddel en wordt ook gebruikt om te voorkomen dat aardappelen voortijdig kiemen. De stof is opgenomen in de Regeling Monitoring Kader Richtlijn Water, waarin staat aan welke eisen oppervlaktewater in Nederland moet voldoen. De huidige norm voor chloorprofam is niet afgeleid volgens de meest recente methodiek, daarom moeten nieuwe waterkwaliteitsnormen worden vastgesteld. De Stuurgroep Stoffen stelt deze nieuwe normen vast op basis van de wetenschappelijke advieswaarden in dit rapport. Het Maximaal Toelaatbaar Risiconiveau (MTR) is de concentratie in water waarbij geen schadelijke effecten te verwachten zijn, gebaseerd op jaargemiddelde concentraties. Hiervoor zijn drie routes onderzocht: directe effecten op waterorganismen, indirecte effecten op vogels en zoogdieren via het eten van prooidieren en indirecte effecten op mensen via het eten van voedsel. De eerste van deze drie levert de laagste waarde en bepaalt daarmee het MTRwater(4 microgram per liter). De Maximaal Aanvaardbare Concentratie (MACeco, water), die het ecosysteem beschermt tegen kortdurende concentratiepieken, is 43 microgram per liter. Op basis van meetgegevens over 2009 en 2010 is er geen aanwijzing dat deze concentraties worden overschreden.

Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M), milieurisicogrenzen voor chryseen bepaald. Dit was nodig omdat de huidige norm voor chryseen voor waterkwaliteit niet is afgeleid volgens de meest recente methodiek. Chryseen is een stof die behoort tot de stofgroep PAK's. De stof is opgenomen in de Regeling Monitoring Kader Richtlijn Water, waarin staat aan welke eisen oppervlaktewater in Nederland moet voldoen. De Stuurgroep Stoffen stelt deze nieuwe normen vast op basis van de wetenschappelijke advieswaarden in dit rapport. Het Maximaal Toelaatbaar Risiconiveau (MTR) is de concentratie in water waarbij geen schadelijke effecten te verwachten zijn, gebaseerd op jaargemiddelde concentraties. Hiervoor zijn drie routes onderzocht: directe effecten op waterorganismen, indirecte effecten op vogels en zoogdieren via het eten van prooidieren, en indirecte effecten op mensen via het eten van vis. De laatste van de drie levert de laagste waarde en bepaalt daarmee het MTR voor zoet- en zoutwater (1,2 nanogram per liter). De Maximaal Aanvaardbare Concentratie (MACwater, eco), die het ecosysteem beschermt tegen kortdurende concentratiepieken, is 0,07 microgram per liter voor zoetwater en 0,007 microgram per liter voor zoutwater. De nieuw afgeleide milieurisicogrenzen voor water en in water zwevend stof zijn lager dan de nu geldende milieurisicogrenzen. Dit kan direct worden verklaard doordat consumptie van waterdieren door vogels and zoogdieren en menselijke visconsumptie in de nieuwe norm zijn meegewogen. Gebaseerd op monitoringsgegevens worden de nieuwe MTR en MACeco voor water, zwevend stof en sediment naar verwachting overschreden. Bij deze beoordeling is mengseltoxiciteit voor het totaal aantal PAK's nog niet in beschouwing genomen.

Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M), milieurisicogrenzen voor fenantreen bepaald. Dit was nodig omdat de huidige norm voor fenantreen voor waterkwaliteit niet is afgeleid volgens de meest recente methodiek. Fenantreen is een stof die behoort tot de stofgroep PAK's. De stof is opgenomen in de Regeling Monitoring Kader Richtlijn Water, waarin staat aan welke eisen oppervlaktewater in Nederland moet voldoen. De Stuurgroep Stoffen stelt de nieuwe normen vast op basis van de wetenschappelijke advieswaarden in dit rapport. Het Maximaal Toelaatbaar Risiconiveau (MTR) is de concentratie in water waarbij geen schadelijke effecten te verwachten zijn, gebaseerd op jaargemiddelde concentraties. Hiervoor zijn drie routes onderzocht: directe effecten op waterorganismen, indirecte effecten op vogels en zoogdieren via het eten van prooidieren, en indirecte effecten op mensen via het eten van vis. De eerste van de drie levert de laagste waarde en bepaalt daarmee het MTR voor zoet- en zoutwater (1,1 microgram per liter). De Maximaal Aanvaardbare Concentratie (MACwater, eco), die het ecosysteem beschermt tegen kortdurende concentratiepieken, is 6,7 microgram per liter. De nieuw afgeleide milieurisicogrenzen voor water, in water zwevend stof en sediment zijn hoger dan de nu geldende milieurisicogrenzen. Dit komt doordat er meer gegevens beschikbaar zijn over de directe effecten van fenantreen op waterorganismen en door het gebruik van een nieuwere methodiek. Gebaseerd op monitoringsgegevens worden de nieuwe MTR en MACeco voor water, zwevend stof en sediment naar verwachting niet overschreden. Bij deze beoordeling is de giftige aard voor het totaal aantal PAK's nog niet in beschouwing genomen.

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor antimoon in (grond)water, sediment, en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor antimoon zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor antimoon, welke is opgesteld onder de voormalige Bestaande Stoffen Verordening 793/93/EEG. De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water. Op basis van een vergelijking met Nederlandse meetgegevens, wordt verwacht dat de nieuwe milieurisicogrenzen naar verwachting zeer zelden overschreden worden.