Sports care on the map is a regional exploration of demand and usage of sports care. Sports care includes healthcare specifically aimed at the preservation, recuperation, and improvement of health of the sporting and exercising population. Because of their specific knowledge, providers of sports care, e.g. sports physicians or sports physiotherapists, are able to play an important role for people with sports-related injuries. We particularly focus on the curative aspects of sports care. Based on sports participation data for 15 major sports, we give a overview of the regional patterns of sports and subsequent expected demand for sports care.

Om te komen tot consistente verzamelingen van invoergegevens voor dynamische modellen van chronische ziekten hebben we de consistentie binnen de modelcontext geanalyseerd van gegevens over incidentie, prevalentie en sterfte voor specifieke ziekten. Dergelijke modellen integreren gegevens uit verschillende bronnen en worden gebruikt om de volksgezondheids-effecten van trends in en interventies op risicofactoren door te rekenen. Incidentie- en prevalentie-gegevens komen uit huisartsenregistraties, epidemiologische onderzoeken en registraties in de gezondheidszorg, gegevens over overleving uit de wetenschappelijke literatuur, terwijl ziekte-specifieke sterftecijfers uit de CBS-statistieken komen. De opeenvolgende analysestappen zijn: 1) een vergelijking van de gegevens uit verschillende bronnen, 2) de berekening van remissie- en sterfterates uit gegeven incidentie- en prevalentierates, vervolgens 3) een vergelijking met data uit de literatuur. We hebben data ge6valueerd met betrekking tot longkanker, astma en COPD, coronaire hartziekten en hartfalen, diabetes mellitus, dementie, en beroerte. Verschillende algemene conclusies kunnen getrokken worden: de gevonden verschillen tussen de bronnen zijn meestal terug te vertalen naar verschillen in registratiekarakteristieken; voor veel aandoeningen is de berekende 'excess' sterfte veel groter dan de sterfte met de ziekte als de primaire doodsoorzaak in de CBS-statistieken; de geschatte sterfteparameters komen in de meeste gevallen goed overeen met die uit de literatuur; de aanwezigheid van trends in de tijd maakt het schatten van leeftijd-specifieke cijfers lastig.<br>

Het 'Brancherapport Preventie '98-'01' maakt deel uit van het 'Brancherapport Volksgezondheid' dat bestaat uit de deelrapporten 'Preventie', 'Cure', 'Care', 'GGZ-MZ' en 'Welzijn en Sport'. Op verzoek van het ministerie van VWS heeft het RIVM in samenwerking met organisaties uit het preventieveld het deelrapport preventie opgesteld. Doel van het 'Brancherapport Preventie' is aan de hand van feiten en cijfers een beeld te geven over de ontwikkelingen in de preventiesector in het afgelopen jaar en de drie jaren ervoor (1998-2001). Alle brancherapporten zijn vergelijkbaar opgebouwd en geven informatie over vraag, aanbod, gebruik/capaciteit, financiering en kwaliteit van activiteiten op het betreffende terrein. De informatie is daarmee beter toegankelijk en op hoofdlijnen tussen sectoren vergelijkbaar. De brancherapporten '98-'01 zijn samen met de Zorgnota en de begroting in november 2002 aan de Tweede Kamer aangeboden om hen te informeren over de stand van zaken in de verschillende sectoren. Het 'Brancherapport Preventie' bevat brede, feitelijke en objectieve informatie over de preventiesector en is hierdoor ook voor partijen in het veld bruikbaar bij ontwikkeling en uitvoering van beleid. In de toekomst zullen de brancherapporten tegelijkertijd met andere verantwoordingsdocumenten van VWS uitkomen. Het eerstvolgende 'Brancherapport Preventie' zal uitkomen in mei 2004.<br>

Within the Netherlands, there are substantial social inequalities in care consumption and health care costs. People differ in terms of their use of care facilities. This is influenced by factors such as their socio-economic position, mode of cohabitation and country of origin. The present study reveals that this effect is even more pronounced than previous research has indicated. Social inequalities were identified in the use of virtually all types of care facilities. These inequalities are also substantial when translated into health care costs. In terms of costs per resident, it is estimated that individuals with an HBO qualification (professionally oriented higher education) or a university degree are 11% below the national average, while those who only received a primary-school education are 21% above that level. The average care costs of widowed individuals and divorcees are 31% and 48% above the national average, respectively. Conversely, the cost of care for people of non-Western origin are relatively low, but they are still 15% above the national average. It is worth noting that the same percentage applies to non-indigenous individuals of Western (mainly European) origin. The main reason for this is that lower socio-economic groups have more health problems. So, this study concludes that each euro spent on health care generally ends up in the right place, i.e. where there is the greatest need for care. This underscores the enormous importance of risk solidarity in the Dutch health service. This study also illustrate the fact that combating health deprivation can help us to manage the level of care expenditure in the Netherlands.

Om te komen tot consistente verzamelingen van invoergegevens voor dynamische modellen van verschillende belangrijke vormen van kanker, hebben we de consistentie geanalyseerd van gegevens over incidentie, prevalentie en sterfte. Het gebruikte model betreft een zogenaamd 'two-state' transitiemodel. Dit model beschrijft de prevalentie en ziekte-specifieke sterfte van een cohort over de tijd als functie van de incidentie en ziekte-gerelateerde 'excess' sterfte. Regionale prevalentie- en overlevingsgegevens waren afkomstig van IKZ, landelijke incidentiegegevens van NKR, en landelijke geregistreerde sterftecijfers van CBS. We hebben de analyses uitgevoerd voor long-, endeldarm-, dikke darm, maag-, slokdarm-, borst- en prostaatkanker. De berekende en empirische prevalentiecijfers kwamen telkens goed overeen, behalve voor longkanker (vrouwen), borst- en prostaat-kanker. We hebben verschillende mogelijke verklaringen voor deze verschillen gevonden. Deze verklaringen waren: dubbeltellingen in geval van multipele tumoren, verschillen tussen regionale en landelijke ziektecijfers, en trends over de tijd in de incidentie. Correctie hiervoor leidde inderdaad tot kleinere verschillen voor de genoemde kankervormen.Ook de berekende en empirische sterftecijfers kwamen telkens goed overeen. Uitzonderingen hierop waren de minder letale vormen van kanker, i.e. endeldarm- en borstkanker. Hier werd de empirische sterfte overschat. Naast de drie eerdergenoemde mogelijke verklaringen kunnen hier ook concurrerende doodsoorzaken een rol spelen. Deze verklaring is voor de twee genoemde kankervormen ook in de literatuur teruggevonden.<br>

In dit rapport wordt verslag gedaan van een screening op de gezondheidsrelevantie van de meerjarenontwikkelingsprogramma's van vier gemeenten: Leiden, Groningen, Utrecht en Den Haag. Doel van de screening is aanknopingspunten te vinden om het aspect gezondheid een duidelijkere plaats te geven in de meerjarenontwikkelingsprogramma's van het Grotestedenbeleid. De screening is verricht door Okapi, een adviesbureau beleid en organisatie. Uit de analyse blijkt dat er weinig tot geen relatie wordt gelegd tussen het Grotestedenbeleid van gemeenten en hun lokaal volksgezondheidsbeleid. Veel beleidsmaatregelen in de meerjarenontwikkelingsprogramma's blijken gezondheidsrelevant te zijn, maar die gezondheidsrelevantie wordt niet benoemd, niet nagestreefd en niet gemeten. In de sociale pijler wordt voor een aantal beleidsvoornemens wel een relatie gelegd met gezondheid, maar juist ook bij de fysieke en economische pijler is veel gezondheidswinst te behalen. Het grootste deel van de beleidsmaatregelen kunnen de gezondheid bevorderen. In een aantal gevallen is er ook sprake van potentieel gezondheidsschadende maatregelen. Zo kan het versterken van de economische concurrentiepositie van de steden een negatief gezondheidseffect hebben via de determinanten werkdruk, milieu, verkeersveiligheid, informele zorg, vrije tijd, sociale contacten en zorgzaamheid. En bij herstructurering van wijken moet ervoor worden gewaakt dat huizen niet te duur worden voor mensen met een sociaal-economische achterstand. Zij worden anders gedwongen te verhuizen naar een minder aantrekkelijke wijk. In het rapport worden ook kansen voor gezondheid in het GSB genoemd. Zo kan het benoemen en verbeteren van de samenwerking tussen uitkeringsinstellingen voor sociale zekerheid en gezondheidsinstellingen de arbeidsparticipatie wellicht bevorderen. Voor uitkeringsinstellingen is het van belang dat ze weten dat een hoog percentage van hun clienten een of meer lichamelijke problemen heeft, dat ze de aard van die problemen kennen en de relatie ervan met mogelijkheden en onmogelijkheden van het werk dat ze kunnen doen. Zelfstandige zorgaanbieders, zoals huisartsen, verloskundigen en tandartsen kunnen in het komende GSB-beleid worden behandeld als vrije ondernemers, zodat ze kunnen profiteren van de maatregelen voor huisvesting van startende ondernemers. Dit kan het (dreigende) tekort aan deze zorgaanbieders in de steden mee helpen voorkomen. De ministeries van VWS en BZK zouden gezondheidsbevordering van met name mensen met een lage sociaal-economische status als expliciet doel in het GSB moeten opnemen. Als de gezondheidsrelevantie van maatregelen in de mop's wordt benoemd en nagestreefd, kunnen positieve gezondheidseffecten sterker worden, met name door een betere timing, een duidelijkere keuze voor doelgroepen met gezondheidsrisico's en door afstemming met activiteiten in de openbare gezondheidszorg. Gezondheid als doel opnemen, betekent dat men gezondheidseffecten ook moet kunnen meten. Het ministerie van VWS moet aangeven welke indicatoren voor gezondheid moeten worden opgenomen in de GSB-monitor. Ook kunnen zowel het ministerie van VWS als de gemeenten een duidelijkere relatie leggen tussen het GSB en de nota's volksgezondheid, bijvoorbeeld door het opnemen van het onderwerp in de nieuwe Preventienota en de lokale nota's volksgezondheidsbeleid. Het is belangrijk dat het ministerie van VWS en de steden prioriteiten stellen. Veel gezondheidswinst is ons inziens te behalen door het tegengaan van de mogelijk negatieve invloed van het versterken van de economische concurrentiepositie op de sociale samenhang, het verbeteren van de aansluiting van onderwijs op de arbeidsmarkt en het verbeteren van de woonomgeving in achterstandswijken.

Over the last few decennia Dutch ambulance care has developed from a transport facility into a healthcare facility: 'a moving hospital' according to the Minister of Health. This development has led to higher quality demands. Currently Dutch ambulance care is provided by a mix of private and public (government related) services. There are 80 of them, both large and small, each with its own budget. The smallest ambulance service is found on the isle of Schiermonnikoog and provides about 70 rides a year; the largest is serving the city of Utrecht and surroundings with 28.000 rides per year. The services get their assignments from 28 emergency (radio) centres. Both the emergency centres and ambulance services are in a process (started in 1997) to merge into 25 regional ambulance care facilities (RAV's).The developments mentioned above led in 1999 to the question whether the (macro) budget was sufficient for adequate ambulance care in the Netherlands. Next, the Dutch Ministry of Health (VWS) has requested the RIVM (National Institute for Public Health and the Environment), IGZ (General Health Inspectorate of the Ministry of Health, Welfare and Sports) and CTG (National Health Tariffs Authority) to investigate the quality and effectiveness of ambulance services and emergency centres.The quality of Dutch emergency (radio) centres was found to be reasonably good; the quality of ambulance services good to reasonably good after investigation by the Health Inspectorate of all the services involved. Still improvements are possible in a number of areas. The realisations of these improvements will require investments of about 22 million guilders (10.0 million Euro's. A major prerequisite for these improvements is the process of regionalisation (formation of RAV's: regional ambulance care facilities), but this process was found to be stagnating. Only 5 of the intended 25 regions had been formed. Further RAV formation requires a clear policy and management perspective and commitment to collaborate from all relevant actors.The report shows that in nearly 6 % of emergency cases an ambulance is not able to reach its target within the legal Dutch time limit of 15 minutes. These transgressions of the time limit point at problems with regard to the spread of ambulance stations over the Netherlands or problems with the actual availability of ambulances. It is difficult to determine whether or how many additional ambulances are needed, however, before the regional spreading of ambulances is in good order. A theoretical calculation, based on actual data, shows that 1.3 million people (of the about 16 million Dutch population) can not be reached within 15 minutes. The investigators conclude that elimination of the current net exploitation shortage in this sector requires 23 million guilders (10.4 million Euro's). For investments and quality improvement another 22 million (10.0 million Euro's) guilders is needed. Gains in efficiency and cost-effectiveness can be achieved, however, by better planning of manpower, ambulances and rides. A so called 'benchmark' analysis has been performed and this indicates that the potential gain in efficiency varies between 20 and 46 million guilders (9.1 - 20.9 million Euro's). The maximal achievable efficiency level at 20 million guilders is set at 90%; at 46 million the efficiency level is set at 100%.

The Public Health Status and Forecast (PHSF) describes the health status of the Dutch population. Previous editions of the PHSF described diseases in terms of mortality, prevalence and incidence. This pilot-study was conducted to investigate if there is also adequate information available in The Netherlands on health-related quality of life for diseases, and if this can be compared among diseases. This pilot study made use of a literature search on eight selected diseases to find information on generic quality of life and, where available, on patient characteristics, disease characteristics and health care factors. For breast cancer, visual impairments, osteoarthritis, and traffic accidents, the information was very limited. For the remaining half of the selected diseases (anxiety disorders, stroke, COPD/astma, diabetes) it was possible to describe the quality of life. Data on patient characteristics (age, education) were also available, but information on disease characteristics (severity) and health care factors was often lacking. In conclusion, the currently available information on quality of life can be used to complete the descriptions of the diseases in the PHSF. This pilot study will be applied to other diseases, with data being published in the 'National Compass on Public Health'.

To what extent do regional variations in supply match regional variations in demand in mother and child care? That is the question addressed in this report. Regional differences in physical accessibility of mother and child care, manpower and financial resources are examined by means of geographic maps.

The development of the waiting list for residential care for mentally disabled in the Netherlands over the period 1996-2020 is simulated by use of a recursive non-linear model. This report, which is a sequel to an earlier publication (no. 432506002), documents the technical background of the modelling and discusses the modelstructure, the analysis of data and estimations of parameters, the uncertainty analysis and also presents detailed simulation results. The waiting list and the occupation of institutions, the in- and outflow of the waiting list, the mortality and discharge of the institutions are calculated gender, age and disability specific. An uncertainty analysis is performed by means of a parameter variation with use of the Monte Carlo simulation technique. The model is sensitive to the inflow in the waiting list, but moreover to the outflow to 'other' type of care. In order to have more reliable model results, it is necessary to have more complete and reliable data.