The Intervention Value for soil and groundwater is based on the integration of a separately derived human toxicological Serious Risk Concentration or SRChuman as well as an ecotoxicological Serious Risk Concentration or SRCeco. This report presents proposals for updated SRCseco for the first series of compounds. For substances for which MPCs/NCs have been derived between 1990 and now, the same data are used to derive the SRCeco. Together with the derivation of the SRCeco, also a new MPC is derived, according the most recent guidelines as summarised in this report. The information in this report is used in the technical evaluation of Intervention Values for soil, sediment and groundwater, RIVM report 711701 023.

This annex is supplementary to RIVM report 711701020, 'Ecotoxicological Serious Risk Concentrations for soil, sediment and (ground)water: updated proposals for first series of compounds' (E.M.J. Verbruggen, R. Posthumus and A.P. van Wezel). For the compounds considered in this report, which were not yet evaluated in the context of the project 'Setting Integrated Environmental Quality Standards', new toxicity data have been searched for. Further, additional toxicity data were collected for chlorophenols. These toxicity data are incorporated in this annex. The data are single species toxicity data for terrestrial and aquatic organisms and effect data on terrestrial processes. All toxicity data on aquatic and terrestrial organisms refer to effects that may affect the species at the population level.

With the human exposure model CSOIL proposals for the Intervention Values are derived. The main purpose of the evaluation of model concepts is to obtain adjusted methods for deriving Intervention Values according to the most recent views on the human exposure assessment to soil contaminants. The research is limited to the concepts of the most relevant routes of CSOIL, i.e. the ingestion of soil particles, the indoor inhalation of volatile compounds and the consumption of crops. Concepts of other human exposure models have been selected which might be useful for improving CSOIL. For the soil ingestion route it is proposed to implement the deliberate soil ingestion for children and to introduce an exposure duration separate from the daily intake rate. Further, a distinction should be made between the oral and inhalative absorption. For the inhalation of volatile compounds the inclusion of a convective flux into the volatilisation module has been proposed. There is a recommendation to discuss the use of the respirable fraction for the inhalative route. Except for incorporating the influence of the soil pH, no further adjustments are proposed for the uptake of metals in roots and aboveground plant parts. For the uptake of organic compounds in roots and aboveground plant parts, the use of the model concepts of Trapp and Matthies is proposed, instead of the current relations of Briggs. For organic compounds, the proposal is to introduce the concept of soil and dust particles deposited by rainsplash on the different plant parts.

Dit rapport beschrijft het concept van de Acute Reference Dose (ARfD) geeft richtlijnen voor het afleiden van de ARfD. Dit betreft evaluaties die binnen Nederland worden opgesteld (in opdracht van het College Toelating Bestrijdingsmiddelen (CTB)) alsmede evaluaties die worden opgesteld in EU-verband (EU-monografi6n)), zowel in het kader van de bestrijdingsmiddelenwet als EU Richtlijn 91/414/EC. Specifieke aandacht wordt besteed aan: strikte definitie van de ARfD, voor welke stoffen dient een ARfD te worden vastgesteld, welke toxicologische eindpunten zijn relevant voor de ARfD, en welke extrapolatie- of veiligheidsfactoren worden gebruikt voor het afleiden van de ARfD. Bovendien wordt aandacht besteed aan specifieke probleemsituaties en onderwerpen die van specifiek belang zijn voor acute blootstelling aan pesticiden.

De huidige kennis over de ecologische relevantie van mutagene stoffen wordt beschreven. Mutaties kunnen worden verdeeld in somatische en kiemcelmutaties. De huidige screeningsmethoden binnen de genotoxicologie hebben bescherming van de mens als doel, met als gevolg dat somatische mutaties het belangrijkst zijn. In het veld zijn somatische mutaties echter alleen een gevaar voor soorten met een lage reproductieve capaciteit. Deze soorten worden verwacht beschermd te worden met de huidige testen. Kiemcelmutaties lijken in dit verband relevanter, maar screening voor deze mutaties vindt niet of nauwelijks plaats. Waarschijnlik is de frequentie van deze mutaties veel lager dan die voor somatische mutaties. Kiemcelmutaties kunnen worden verdeeld in letale en niet-letale mutaties. Alleen niet-letale mutaties vormen een risico, daar zij zich in de populatie kunnen vestigen. Echter alleen als zij de fitness van het fenotype verminderen, vormen zij een reeel risico. De huidige screeningsmethoden voor somatische mutaties worden verondersteld ook te beschermen tegen overerfbare effecten. Er kan dus geconcludeerd worden dat de huidige testen waarschijnlijk als een redelijk basis dienen voor de bescherming tegen mutagene testen.

Dit literatuuroverzicht bevat informatie betreffende het "neurotoxic shellfish poisoning" (NSP) syndroom en de veroorzakende toxines, nl.de brevetoxines, welke geproduceerd worden door de dinoflagellaat Gymnodinium breve. Chemische structuren en detectie-methodes van de brevetoxines, de bronnen voor brevetoxines, mariene organismen welke geassocieerd worden met brevetoxines, de toxiciteit van brevetoxines voor dier en mens, mogelijke preventieve maatregelen voor NSP, NSP gevallen en controle van en regelingen voor NSP toxines worden besproken. Tenslotte worden enkele aanbevelingen gedaan voor een betere controle van het NSP probleem in de toekomst.

In het VROM project SOMS (Strategie OMgaan met Stoffen) is de aandacht o.a. gericht op het anders omgaan met de onbekendheid met gevaren van stoffen en het deelachtig maken van het bedrijfsleven inzake het nemen van verantwoordelijkheid voor risico's van stoffen. In dat kader is de vraag gerezen of toepassing van biologische effectmetingen aan emissies en het milieu, als aanvulling op het bestaande systeem van "stof-voor-stof" beoordelingen, hierin een rol kan spelen. Op basis van een verkenning in dit rapport naar de stand der wetenschap en bestaande beleidsruimte kan deze vraag positief worden beantwoord. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen beoordeling van A)vervuilingsbronnen, waarbij de verantwoordelijkheid voor adequate uitvoering en rapportage primair bij het bedrijfsleven ligt en voor de overheid een toezichthoudende taak is weggelegd, en B) van het ontvangende milieucompartiment, waarbij uitvoering en rapportage bij de desbetreffende beherende overheidsinstantie ligt. Biologische effectbeoordeling biedt voldoende voordelen om een plaats naast de chemische stofgerichte benadering te rechtvaardigen. De techniek is beschikbaar; er moeten alleen keuzes worden gemaakt uit de scala van mogelijkheden voor effectgerichte beoordeling, alsook de wijze waarop de resultaten worden geinterpreteerd en vertaald naar het beleid. Beleidsmatig is nationaal en internationaal sprake van toenemende ruimte voor implementatie, zeker met betrekking tot effluenten en het compartiment water. Nederland loopt op dit punt niet voorop. In het kader van het waterbeleid wordt een inhaalslag verwacht, waarop het vernieuwde stoffenbeleid goed kan aansluiten.<br>

In SOMS (SOMS is the Dutch acronym for 'Strategy on Management of Substances'), a programme has been started aimed at modernising the Dutch and European policy on handling substances. Broadly, the direction in which solutions for new policy are sought is to make industry more responsible for taking measures to reduce the risks and safety hazards associated with substances and to set up an adequate infrastructure for appraising, deciding and communicating related matters. In this framework it was questioned whether the application of biological effect assessments of emissions and the environment could play a role, in addition to the "substance-by-substance" assessments. Exploring the state of both science and policy, this report confirms the usefulness of biological effect assessments in addition to the regular assessments of substances. Difference has been made between assessments of effluents (in which case industry is likely to be responsible for performing the tests and reporting the results, controlled by government), and those of the receiving environment (in which case the managing and administrative governmental bodies are in charge). Biological effect assessment offers a number of advantages. The approach fits the need of SOMS since the total chemical stress is taking into account (not only the few priority substances but also unknown (non-assessed) chemicals, metabolites and combination toxicity) and the process is not hampered for reasons of confidentiality of substance-linked data. Technically, a variety of methods are available. From a policy point of view there is increasingly room for implementation, both nationally and internationally. This is particularly true for aquatic effluents and surface water including sediments. Choices have to be made which technical methods are the most appropriate, and on how to interpret the results and to translate them in a policy framework.

This report contains a refined risk assessment for the aquatic environment of a "rest"group of 93 non-agricultural pesticides: defined as such as they do not fit into one of the five policy spearheads on biocides of the Dutch government. The active ingredients and their applications are combined to c. 50 substance-specific applications (SSAs). This refined aquatic risk assessment reveals that a total of 26 SSAs is still considered to be potentially (very) hazardous. The group contains mainly slimicides, liquid-cooling system preservatives and sanitary disinfectants. Regarding this group of biocides the policy making might focus at: availability of (refined)scenarios; usefulness of (refined) scenarios; validation of scenario calculations with monitoring data of process water and effluent. Outside this group of 26 SSAs, there are some focus points as well: an important bottleneck is that there are no models for biocides in the food and feed area, whereas large amounts of them can probably be used in that area.

This report is produced in the framework of EUBEES (EU working group on Gathering, Review and Development of Environmental Emission Scenarios for Biocides). It contains descriptions of the specific applications mentioned in the title and the accompanying emission scenarios. Where appropriate emission scenarios both based on the annual tonnage and the average consumption are presented. In principle these emission scenarios can be used in all EU member states. They are easily to be incorporated in EUSES as standard formats have been used in the presentation of scenarios, parameters, variables and symbols.