Abstract niet beschikbaar

Abstract niet beschikbaar

Dit rapport geeft een overzicht van de belangrijkste resultaten van de inventarisatie van de emissie naar lucht en water in Nederland voor het jaar 1992. Het is het eerste gezamenlijke jaarrapport over de emissies in Nederland door de Emissieregistratie (ER), het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiene (RIVM) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). De resultaten worden besproken in relatie tot het milieubeleid van de rijksoverheid aan de hand van doelgroepen en thema's. Daarnaast worden de resultaten gepresenteerd in relatie tot hun geografische spreiding, met name de provinciale milieubelasting, en hun veranderingen ten opzichte van vroegere inventarisatiejaren. Ook worden schattingen gepresenteerd van de emissie naar lucht voor het jaar 1993. Uit de vele geregistreerde stoffen en stofgroepen zijn er ongeveer 60 geselecteerd, waaronder de prioritaire stoffen. Voor elk van deze stoffen/stofgroepen is een beleid of beleidsdoelstelling geformuleerd. Voorts wordt aandacht gegeven aan de analyse van de bijdrage van de verschillende doelgroepen aan de verontreiniging binnen elk van de milieuthema's. Daarbij zijn ook de voor de milieuthema's gebezigde milieu-indicatoren berekend in equivalent-eenheden.<br>

The report is an update of the exploratory report acrolein (Slooff et al., 1991) that served as a basis for the discussion during the exploratory meeting on acrolein in March 1992. The meeting supported the conclusion that priority should be given to the compartment air and to the risks to humans. With respect to inhalation and dietary exposure of humans to acrolein, a maximum permissible concentration of 0.5 mug.m-3 and a tolerable daily intake of 0.5 mug.kg-1 bw. day-1 (equivalent to 30 mug.day-1 for a 60 kg person) has been derived, respectively. The available data on human exposure levels indicate that the current acrolein concentrations in outdoor air (incase of high traffic density) and, especially, in indoor air likely exceed the maximum permissible concentration in air and that the dietary intake of acrolein may exceed the tolerable daily intake. It is noted, however, that with respect to the Netherlands only very limited data on acrolein concentrations in outdoor air are available and that data on acrolein concentrations in indoor air and in foodstuffs and beverages are lacking. Therefor, a sound risk evaluation is not possible.<br>

This report is the result of an evaluation of the SPIN-project. The first part is a result of an investigation of the coverage of the industrial emissions within the SPIN-project. The second part gives an overview of the possibilities to use the data, gathered in the SPIN-project, for calculations of the future emissions.

Abstract niet beschikbaar

Dit rapport geeft een overzicht van de huidige kennis over het gedrag van lachgas (N2O) in de atmosfeer, wereldwijde bronnen en putten van N2O, Nederlandse N2O emissie in 1990, opties om N2O emissies te reduceren en projecties. Ondanks een aantal onzekerheden is het mogelijk de waargenomen trend in atmosferisch N2O te verklaren met bekende bronnen. Schattingen van mondiale emissies zijn minder onzeker dan die van nationale, omdat de wereldwijde emissie afgeleid kan worden van een massabalans van de atmosfeer. Ondanks de onzekerheden is het waarschijnlijk dat de Nederlandse N2O emissie zal blijven stijgen in de toekomst, tenzij aanvullend beleid wordt ingezet. Verschillende bestaande beleidsmaatregelen beinvloeden de uitstoot van N2O, bij voorbeeld die ter bestrijding van verzuring en vermesting. Een aantal van deze maatregelen kan de N2O uitstoot doen toenemen, terwijl andere kunnen resulteren in een reductie van de N2O emissie. De beschreven technische opties kunnen de Nederlandse emissie met 25% reduceren ten opzichte van 1990 door onder andere (1) katalytische N2O reductie bij de produktie van salpeterzuur, (2) efficienter gebruik van stikstof meststoffen, bijvoorbeeld door gebruik van slow release fertilizers, (3) aanpassingen in de verbranding van afval en (4) optimalisatie van de verbranding van fossiele brandstoffen, met name in oudere centrales en katalytische N2O reductie in wervelbedverbranding. De grootste reductie kan worden gerealiseerd bij industriele produktie van salpeterzuur, maar de aanname dat een katalysator geimplementeerd kan worden in 2000 lijkt optimistich. De onzekerheden in schattingen van de Nederlandse N2O emissie zouden verminderd kunnen worden door (1) meten van N2O vorming tijdens salpeterzuurproduktie, (2) voortzetting van onderzoek naar N2O produktie door voertuigen, (3) meten van N2O produktie in Nederlandse bodems, (4) onderzoek naar N2O produktie in grond- en oppervlaktewater in Nederland, (5) onderzoek naar N2O vorming in de atmosfeer en (6) onderzoek naar de effecten van klimaatverandering op N2O emissies.