Leaching of inorganic contaminants towards groundwater : Impact assessment of the Dutch Soil Quality Decree on groundwater

Abstract

De bodem in Nederland is sinds de industriële revolutie geleidelijk aan licht vervuild geraakt door menselijk handelen, zoals industrie, landbouw en verkeer. Toch voldoen de meeste bodems aan de normen volgens het Besluit bodemkwaliteit. In bodems met verhoogde gehalten kunnen op de zeer lange termijn (enkele honderden jaren) de concentraties van zware metalen in het grondwater toenemen en een risico vormen. Deze stoffen kunnen namelijk vanuit de bodem weglekken en op termijn het grondwater vervuilen. Het RIVM adviseert daarom voor om door duurzaam grondwaterbeleid rekening te houden met deze langetermijnontwikkelingen. Hierbij is vooral aandacht nodig voor de concentraties cadmium, nikkel en zink. Het is niet haalbaar om de menselijke invloed op de bodem terug te draaien. Wel is het van belang om bij ruimtelijke ontwikkeling rekening te houden met de effecten van de vervuiling op het grondwater, bijvoorbeeld als 'licht verontreinigde bodems' worden hergebruik. Voor duurzaam beheer van het grondwater mag de functie die het grondwater heeft (ecosysteemdiensten) niet te lijden hebben onder deze effecten. Dit geldt bijvoorbeeld voor grondwater dat als drinkwater wordt gebruikt of als voeding dient voor kwetsbare ecosystemen. Daar waar de bodem gebruikt wordt om te wonen of voor industriële activiteiten zijn hogere metaalconcentraties in de bodem toegestaan. Voor de modelberekeningen zijn worst case-situaties uit het Besluit bodemkwaliteit doorgerekend. Dit zijn situaties met de maximale concentraties zware metalen in de bodem die wettelijk zijn toegestaan (de 'Maximale waarden'). Het RIVM adviseert om de modelresultaten voor cadmium, nikkel en zink te verfijnen om inzichtelijk te krijgen in welke specifieke situaties deze stoffen in verhoogde concentraties in het grondwater voorkomen. Daarnaast wordt geadviseerd om het model verder uit te bouwen tot een algemeen model, waarmee vragen kunnen worden beantwoordt over de relatie tussen bodembelasting en grondwaterkwaliteit. Voorbeelden zijn duurzame gebiedsontwikkeling en hergebruik van grond- en afvalstoffen.

Since the industrial revolution, Dutch soils have gradually been diffusely contaminated by human activities like industry, agriculture and road traffic. Nevertheless, most soils comply with the threshold levels of the Dutch Soil Quality Decree. However, in the long term (several hundreds of years) underneath (diffusely) contaminated soils the increasing concentrations of heavy metals in groundwater may become a risk. These substances can leach from the upper soil and gradually contaminate the groundwater. The National Institute for Public Health and the Environment recommends that for sustainable groundwater management these long-term effects are taken into account. Special attention is needed for the concentrations of cadmium, nickel and zinc. It is unrealistic to undo the impact of human activities on soils. However, it is important for spatial planning to reckon with the effects of soil contamination on groundwater - for example, when diffusely contaminated soils are being reused. For sustainable groundwater management the groundwater function (ecosystemservice) should not deteriorate as a result of these effects - for example, when groundwater is used for drinking water production or when groundwater feeds a sensitive surface water ecosystem. At locations with residential or industrial activities, higher metal soil concentrations are allowed in accordance with use. For the model calculations the worst case scenarios from the Dutch Soil Quality Decree are simulated. In these scenarios soils have the maximum concentrations allowed (the so-called Maximum Values). The National Institute for Public Health and the Environment recommends refining the model scenarios to gain insight into the specific situations in which these increased concentrations in groundwater can occur. It is also recommended that the model be improved so that it can be used to address general questions concerning the relationship between heavy metal impact on soils and groundwater quality - for example, in the case of sustainable spatial planning and the re-use of contaminated soils and waste products.