Waterkwaliteitsnormen voor titanium : Advies over het gebruik van de huidige norm

Abstract

Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM) verkend of er een nieuwe waterkwaliteitsnorm moet worden afgeleid voor titanium. Titanium wordt als titaniumdioxide toegepast als witmaker in allerlei producten, zoals verf, papier, inkt en tandpasta. Vanwege de UVwerende werking wordt het ook veel gebruikt in cosmetica en zonnebrandcrème. Titaniumdioxide wordt hiervoor vaak in de vorm van nanodeeltjes gebruikt en zou via deze toepassingen in het oppervlaktewater terecht kunnen komen. De huidige norm (MTR) is niet afgeleid volgens de meest recente methodiek en berust op zeer weinig gegevens. Huidige norm voor kortdurende blootstelling voldoet Uit een eerste literatuurverkenning blijkt dat de huidige norm (20 microgram per liter) waterorganismen voldoende beschermt tegen kortdurende blootstelling aan titaniumdioxide, inclusief de nano-vorm daarvan. Effecten treden namelijk pas op bij veel hogere concentraties. Het is echter niet bekend of dat ook geldt voor de lange termijn, omdat er nauwelijks studies zijn naar de effecten van titaniumdioxide als waterorganismen daar langdurig aan blootstaan. Langetermijnblootstelling: eerst aanwezigheid nanomateriaal in water aantonen De schaarse gegevens uit laboratoriumstudies die er zijn, laten zien dat de nanovorm op termijn mogelijk meer effect op waterorganismen heeft dan de gewone variant. Het is echter niet duidelijk of de laboratoriumsituatie opgaat voor de Nederlandse praktijk. Dat komt doordat het niet duidelijk is in welke hoedanigheid titanium in het Nederlandse oppervlaktewater aanwezig is. Het is pas zinvol om een norm voor deze specifieke variant af te leiden als zeker is dat er titanium in nanovorm in het Nederlandse oppervlaktewater voorkomt. Er bestaat alleen nog geen standaard werkwijze om nanomaterialen in water op te sporen. Het RIVM adviseert daarom om eerst methoden te laten ontwikkelen om dat mogelijk te maken.

By order of the Ministry of Infrastructure and the Environment, RIVM has investigated the need for derivation of new water quality standards for titanium. Titanium, as titanium dioxide, is applied as whitener in a range of products, such as paint, paper, ink and toothpaste. It is also used as UV-protector in cosmetics and sunscreens. Titanium dioxide is often applied in the form of nano-particles and may enter the aquatic environment as a result of these uses. The current water quality standard was not derived according to the recent methodology and is based on a very limited dataset. Current standard is sufficient for short-term exposure Based on an initial screening of the literature it appears that the current standard (20 microgram per liter) is sufficiently protective for short-term exposure of aquatic organisms. This also holds for the nano-form. In short-term studies, effects only appear at much higher concentrations. It is not known, however, if this is also the case for the long-term, since almost no studies are available in which aquatic organisms have been exposed for longer periods of time. Long-term exposure: presence of nano-materials in wate should be confirmed first The rare information that is available from laboratory studies indicates that nano-titanium dioxide has a stronger effect on aquatic organisms than the traditional form. It is not clear, however, if these laboratory observations are relevant for the field situation, since the chemical form of titanium in Dutch surface waters is unknown. Derivation of water quality standards for nanotitanium dioxide should be considered if the presence of nano-particles is confirmed. A standard protocol for such an analysis is not yet available. RIVM therefore advices to first have these methods developed.