Biomonitoring of lead and cadmium : Preliminary study on the added value for human exposure and effect assessment

Abstract

People are exposed to all kinds of substances (for example via food) , which can be harmful to their health. To accurately estimate the health effects, it is important to determine to what extent these substances actually harm the body. In order to do so it may be helpful to measure concentrations of these substances in body fluids and/or tissues (biomonitoring). RIVM chose the substances lead and cadmium to investigate to what extent such measurements show a relationship with the exposure as well as the health effects of these substances. RIVM recommends measuring these substances in a Dutch population group. For the purpose of future research it is recommended to study the internal exposure and the effects of lead and cadmium in blood and urine samples of a representative population group. There were two reasons for choosing lead and cadmium. Firstly, calculations show that for some consumer groups dietary intake may result in values that are close to or slightly above the health based guidance value in question. Secondly, lead and cadmium have one health effect in common: they can both induce kidney damage. Kidney damage can be determined by measuring the presence of certain proteins in urine. Food is not the only exposure route. Lead and cadmium can be absorbed by the body through several routes: inhalation, ingestion, via the skin or via a combination of these routes. The current approach in the Netherlands is to assess these routes separately, or added together. Using biomonitoring, all relevant routes are assessed simultaneously, providing a more complete picture of the exposure.

Mensen staan bloot aan allerlei stoffen, ook via voedsel, die schadelijk kunnen zijn voor hun gezondheid. Om de gezondheidseffecten goed in te kunnen schatten, is het belangrijk te bepalen in hoeverre deze stoffen daadwerkelijk het lichaam schaden. Om dit te kunnen doen kan het helpen om concentraties van deze stoffen in lichaamsvloeistoffen en/of weefsels te meten (biomonitoring). Het RIVM heeft voor twee stoffen (lood en cadmium) onderzocht in hoeverre dergelijke metingen een relatie laten zien met zowel de blootstelling als de gezondheidseffecten van deze stoffen. Aanbevolen wordt om de onderzochte stoffen in een Nederlandse populatie te gaan meten. Met het oog op toekomstig onderzoek wordt aanbevolen om binnen een representatieve bevolkingsgroep de blootstelling in het lichaam en de effecten van lood en cadmium te bestuderen in bloed- en urinemonsters. Lood en cadmium zijn om twee redenen gekozen. Als eerste laten berekeningen zien dat sommige groepen mensen lood en cadmium via voedsel kunnen binnenkrijgen in hoeveelheden die dichtbij of net boven de gezondheidsnorm liggen. De tweede reden is dat lood en cadmium één gemeenschappelijk gezondheidseffect hebben: ze kunnen beide de nieren schaden. Eventuele nierschade kan worden gemeten aan de hand van bepaalde eiwitten die aangetoond kunnen worden in urine. Voedsel is niet de enige blootstellingsroute aan lood en cadmium. De stoffen kunnen via meerdere 'routes' tegelijk door het lichaam worden opgenomen: via inademen, inslikken, via de huid of door een combinatie hiervan. Momenteel worden voor de Nederlandse situatie deze routes afzonderlijk geschat of bij elkaar opgeteld. Met behulp van biomonitoring worden alle relevante routes tegelijk meegenomen en dit geeft een vollediger beeld van de blootstelling.