Reconstructieve toepassing van fillers

Abstract

Zogeheten fillers zijn vulmaterialen die om een medische of schoonheidsreden via een injectie worden aangebracht in het lichaam. Behandelingen met permanente fillers hebben een grotere kans op ernstige bijwerkingen dan behandelingen met niet-permanente fillers, zoals ernstige, terugkerende ontstekingen. Voor esthetische, dus ‘niet-reconstructieve’, toepassingen is het gebruik van permanente fillers sinds 2015 in Nederland verboden. In de praktijk mogen ze nog gebruikt worden om beschadigingen van het lichaam te herstellen die bijvoorbeeld als gevolg van een ongeval zijn ontstaan (reconstructieve toepassing). De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) heeft het RIVM daarom gevraagd om meer duidelijkheid te scheppen welke fillers in welke situatie gebruikt mogen worden. Daarvoor is uitgezocht welke fillers als permanent worden beschouwd en welke toepassingen met een filler als reconstructief moeten worden gezien. Het RIVM heeft de definities opgesteld op basis van literatuuronderzoek en interviews met wetenschappelijke verenigingen van artsen die fillers toepassen. Het RIVM definieert permanente fillers als vulmiddelen die niet volledig afbreekbaar zijn en dus in het lichaam aanwezig blijven. Volgens alle geïnterviewde wetenschappelijk verenigingen van artsen hebben permanente fillers nadelen ten opzichte van niet-permanente fillers, waardoor ze niet meer gebruikt zouden moeten worden, ook niet voor reconstructieve toepassingen.

So-called fillers are filling materials that are applied via injection into the body, for a medical reason or reasons of beauty. Treatment with permanent fillers present a higher probability of serious adverse effects compared to treatments with non-permanent fillers, such as severe recurring inflammations. Since 2015 non-reconstructive applications with permanent fillers are not allowed in the Netherlands. In practise, permanent fillers may still be used, for instance to treat injuries that have resulted from an accident (reconstructive use). The Health and Youth Care Inspectorate therefore requested the RIVM to create clarity on which fillers should be used in which situation. Consequently, it was investigated which fillers should be considered as being permanent and which applications of permanent fillers should be considered as being reconstructive. RIVM has addressed these questions based on literature research and interviews with scientific associations of physicians who apply fillers. RIVM defines permanent fillers as filling agents that are not fully degradable and therefore remain present in the human body. According to all interviewed scientific associations permanent fillers have disadvantages compared to non-permanent fillers and should therefore not be applied anymore, not even in reconstructive applications.