Per- and polyfluoroalkyl substances (PFASs) in food contact materials

Abstract

Voedselcontactmaterialen zijn verpakkingsmaterialen voor levensmiddelen en gebruiksartikelen zoals pannen, servies en bakvormen. PFAS'en worden in deze materialen gebruikt omdat ze vet afstoten. Het blijkt dat sommige PFAS'en die in papier en karton zitten, in voedsel terecht kunnen komen. Hier zitten ook stoffen bij die niet in het voedselcontactmateriaal mogen worden gebruikt. Op dit moment is er onvoldoende informatie beschikbaar om van deze PFAS'en een betrouwbare blootstellingsschatting en risicobeoordeling te maken. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM. Het RIVM vermoedt dat deze PFAS'en in voedselcontactmaterialen zijn terechtgekomen omdat ze als onzuiverheid in de stoffen zitten waarmee papier en karton wordt behandeld (uitgangsstof). Ook kunnen diverse PFAS'en afbreken tot deze stoffen. Daarnaast is niet bekend of onzuiverheden en afbraakproducten van PFAS'en vrijkomen uit voedselcontactmaterialen van siliconen of rubber. Aanbevolen wordt te onderzoeken of de hoeveelheid PFAS'en die uit voedselcontactmaterialen in voeding kan komen, schadelijk is voor de gezondheid. In dit onderzoek moet de nadruk liggen op de stoffen in papier en karton en wat daaruit in voedsel kan terechtkomen. Het gaat dan vooral om PFAS'en zoals PFOA. De regulering van de toelating van voedselcontactmaterialen is complex georganiseerd, en slechts gedeeltelijk geharmoniseerd. Het RIVM raadt aan waar mogelijk aandacht te schenken aan uniforme, geharmoniseerde regulering van de toelating van stoffen in voedselcontactmaterialen in Europa. Het RIVM raadt ook aan om oude beoordelingen van PFAS'en opnieuw te bekijken, omdat de afgelopen jaren nieuwe informatie over de schadelijkheid van deze verbindingen beschikbaar is gekomen.

The term 'food contact materials' describes packaging materials which are used for food and consumer items, such as pans, dishes and baking aids. Per- and polyfluoroalkyl substances (PFASs) are used in the construction of these materials because of their grease repelling qualities. It appears that some of the PFASs used in paper and cardboard can end up in food; this also includes substances whose use in food contact material is not allowed. At present there is not enough information about these PFASs to make reliable exposure estimations and risk assessments. That is the conclusion of RIVM research. RIVM suspects that these PFASs have ended up in food contact materials because they are present as impurities in the substances used to treat paper and cardboard (the starting materials). Various PFASs can also degrade into these substances. In addition, it is not known whether impurities and degradation products of PFASs are released from food contact materials composed of silicone or rubber. It is recommended that an investigation be conducted into whether the amount of PFASs that can come from food contact materials in food is harmful to health. In this research, the focus should be placed on the substances contained in paper and cardboard food contact material that might end up in food. This mainly concerns PFASs such as PFOA. The regulation on the authorisation of food contact materials is complex and only partially harmonised. RIVM recommends that attention be given wherever possible to uniform, harmonised regulation of the authorisation of substances in food contact materials within Europe. RIVM also recommends reviewing old PFAS assessments, because in recent years new information about the harmfulness of these compounds has become available.