Risicogrenzen bodem voor het gebruik van PFAS-houdende grond en bagger voor akkerbouw en veeteelt

Abstract

PFOS en PFOA zijn chemische stoffen die van nature niet in het milieu voorkomen. Deze stoffen behoren tot de groep poly- en perfluoralkylstoffen (PFAS) en zijn door mensen gemaakt. Deze stoffen zijn in veel producten toegepast. Daardoor, en door fabrieksemissies en incidenten, zijn PFAS in het milieu terechtgekomen en zitten nu onder andere in de bodem, in bagger en in het oppervlaktewater. Bagger komt vrij als watergangen worden onderhouden om bijvoorbeeld de bevaarbaarheid en de waterafvoer zeker te stellen. Deze bagger wordt vaak op het aangrenzend perceel gelegd. Op deze manier kunnen PFAS op agrarisch land terecht komen. Het RIVM heeft de risicogrenzen bepaald voor PFAS in grond voor de landbouwvormen akkerbouw en veeteelt. Dit is gedaan omdat er (nog) geen landelijke normen bestaan voor PFAS in grond en bagger voor deze bodemfuncties. Een aantal decentrale overheden, waaronder de provincie Noord-Holland en de gemeente Haarlemmermeer, hebben daarom zelf lokale normen voor grond vastgesteld. Hiervoor zijn risicogrenzen gebruikt die het RIVM eerder heeft bepaald voor niet-agrarische bodemfuncties. In opdracht van het Hoogheemraadschap van Rijnland is onderzocht of deze risicogrenzen ook veilig genoeg zijn voor akkerbouw en veeteelt. Op basis van wat nu bekend is liggen concentraties PFAS in bagger meestal onder de risicogrenzen voor grond als deze op akkerbouwland wordt gebruikt. De risicogrenzen voor veeteelt zijn strenger dan die voor akkerbouw. De verwachting is dat de bagger op de meeste plaatsen ook zal voldoen aan de risicogrenzen voor veeteelt.

Perfluorooctane sulphonate (PFOS) and perfluorooctanoic acid (PFOA) are chemical substances that do not naturally occur in the environment. These substances belong to the poly and perfluoralkyl group (PFAS) and are man-made. As a result of emissions and incidents and due to the fact that these substances have been used in an wide range of products, PFAS have been released into the environment and are now present in soil, in the sediment and in surface water. This means that PFAS can be present in dredging spoil, the upper layer of sediment that is dredged out of rivers, ditches and canals to prevent them from clogging up. The dredging spoil is often dumped on the plot adjoining the river, ditch or canal in question. RIVM has determined the risk limits for PFAS in soil for arable farming and livestock breeding, because there are, as yet, no national standards for PFAS in soil and dredging spoil. For this reason, a number of regional government bodies, including the province of Noord-Holland and the municipality of Haarlemmermeer, have themselves laid down local standards for soil. To this end, they used risk limits determined earlier by RIVM for non-agricultural soil functions. The water board Hoogheemraadschap van Rijnland commissioned this study to determine whether these risk limits are also safe enough for arable farming and livestock breeding. Based on what we currently know, the concentrations of PFAS in dredging spoil are below the risk limits for soil if it is used on arable farming land. The risk limits for livestock breeding are stricter than those for arable farming, but the dredging spoil is expected to comply with the risk limits for livestock breeding in most places too.