Microplastics in indoor air

Abstract

De laatste jaren is er veel aandacht voor hele kleine plastic deeltjes, microplastics, in het milieu. Ze breken heel langzaam of niet af en worden overal in het milieu gevonden. Er is nog niet zoveel bekend over microplastics in de lucht in huis (binnenlucht). Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW) wil daar graag meer over weten. Van sommige stoffen zijn kleine deeltjes namelijk niet goed voor de luchtkwaliteit, en daarmee voor de volksgezondheid. Het RIVM heeft daarom verkend of microplastics in de binnenlucht voorkomen. Het heeft hiervoor een overzicht gemaakt van de kennis in de wetenschappelijke literatuur over microplastics binnenshuis. Met die kennis kan IenW zo nodig maatregelen nemen. De informatie kan ook worden gebruikt om te beoordelen of er risico’s voor de gezondheid zijn en welke gegevens daarvoor nodig zijn. Over het algemeen lijken de concentraties laag te zijn. Gemiddeld zijn het er tussen de 1,6 en 9,3 microplastic deeltjes per kubieke meter. De gemeten deeltjes zijn vrij groot, groter dan 11 micrometer. Ze zijn daarmee groter dan de veel kleinere deeltjes fijnstof die standaard voor de luchtkwaliteit worden gemeten (PM2.5 en PM10, oftewel kleiner dan 2,5 en 10 micrometer). Het is mogelijk dat er ook veel kleinere microplastics in de onderzochte binnenlucht zitten. Maar het is nu nog moeilijk om de kleinere microplastics in de lucht te meten. Juist de kleinere deeltjes zijn niet goed voor de luchtkwaliteit (PM2.5 en PM10). De belangrijkste bronnen van microplastics in huis zijn textiel, zoals kleding, tapijt en gordijnen. Naast vezels worden veel fragmenten van microplastics in binnenlucht gevonden. Uitgezocht moet worden of deze deeltjes ook van de vezels van textiel komen of van andere bronnen. Daarnaast is informatie nodig over aanwezigheid van de kleinste microplastic deeltjes. Met deze kennis kunnen effectievere maatregelen worden genomen om de luchtkwaliteit te verbeteren.

In recent years, the problem of tiny plastic particles, or microplastics, in the environment has attracted considerable attention. Microplastics degrade slowly, if at all, and are found everywhere around us. Not much is known about microplastics in air inside homes. The Ministry of Infrastructure and Water Management (IenW) would very much like to know more about this because small particles of certain substances are detrimental to air quality and consequently to public health. RIVM has therefore looked into the possible presence of microplastics in indoor air and has summarised the knowledge found in scientific literature on this topic. This knowledge will enable IenW to take any measures that may be necessary. It can also be used to assess whether these substances entail health risks and the data needed to make such assessments. Generally speaking, the concentrations appear to be low. On average, there are between 1.6 and 9.3 microplastic particles per cubic metre. The particles measured are fairly large, i.e. more than 11 micrometres in diameter. This makes them larger than the ultrafine particles normally measured to assess air quality (PM2.5 and PM10 or smaller than 2.5 and 10 micrometres in diameter). It is possible that much smaller microplastics are also present in the investigated homes. But it is currently difficult to measure the smaller types of microplastic particles in air. It is precisely smaller particles that are not good for air quality (e.g. PM2.5 and PM10). The most significant sources of microplastics in homes are textiles, such as clothing, carpets and curtains. Besides fibres, many fragments of microplastics are found in indoor air. Further research is needed to determine whether these particles also originate from textile fibres or from other sources. Besides this, information is needed on the smallest type of microplastic particles. With this knowledge more effective measures can be taken to improve air quality.