Environmental Risk Limits for Nine Trace Elements
Title
Environmental Risk Limits for Nine Trace ElementsTranslated Title
Milieurisicogrenzen voor negen sporenelementenPubliekssamenvatting
In this report, we present an update of environmental risk limits (ERLs), based on the literature, for nine trace elements, namely, beryllium (Be), vanadium (V), cobalt (Co), selenium (Se), molybdenum (Mo), tin (Sn), antimony (Sb), barium (Ba) and thallium (Tl). The updated ERLs, established for these elements in freshwater, groundwater, soil and sediment, are to supplement 1992 datasets for risk limit derivation. The updated ERLs for water and groundwater have turned out to be generally lower than existing limits as a result of both new information on toxicity and changes in the methodology used to derive risk limits. Risk limits derived for soil are now based on soil toxicity data for the elements investigated, whereas the existing values for soil were all based on ERLs for water using equilibrium partitioning (EqP). Due to lack of data, ERLs for sediment are still based on EqP and generally show minor changes when compared to existing limits. The maximum permissible concentration (MPC) in rivers and lakes in the Netherlands was found to be exceeded by average measured concentrations of Be, V, Co and Ba, but not of Se and Sb. A qualitative comparison shows that the MPC in groundwater is exceeded for Be, V, Co, Se and Ba concentrations but not for Mo, Sn, Sb and Tl concentrations, although some data on deeper groundwater are missing. No measurement data could be found for the soil, sediment and marine water compartmentsIn dit rapport wordt een herziening van milieurisicogrenzen gepresenteerd voor de sporenelementen beryllium, vanadium, kobalt, selenium, molybdeen, tin, antimoon, barium en thallium. Er werd literatuuronderzoek uitgevoerd om de gegevenssets die in 1992 voor de normafleiding zijn gebruikt, aan te vullen. Er zijn milieurisicogrenzen afgeleid voor zoet water, grondwater, bodem en sediment. De herziene milieurisicogrenzen voor water en grondwater zijn in de meeste gevallen lager dan de bestaande waarden. Dit wordt veroorzaakt door het vinden van nieuwe informatie op het gebied van toxiciteit en door veranderingen in de methodologie die bij de afleiding van normen gebruikt wordt. De nieuw afgeleide risicogrenzen voor bodem zijn nu gebaseerd op toxiciteitsgegevens voor bodemorganismen, terwijl de bestaande waarden alle zijn berekend uit de risicogrenzen voor water, middels evenwichtspartitie. De risicogrenzen voor sediment zijn wel berekend met behulp van evenwichtspartitie bij gebrek aan toxiciteitsgegevens. In het algemeen zijn de nieuw afgeleide milieurisicogrenzen voor sediment weinig veranderd ten opzichte van de bestaande. Het gemiddelde van gemeten concentraties van beryllium, vanadium, kobalt en barium in zoet oppervlaktewater overschrijdt het maximaal toelaatbaar risiconiveau (MTR). Voor selenium en antimoon was dit niet het geval. Voor grondwater laat een kwalitatieve vergelijking zien dat het MTR wordt overschreden voor beryllium, vanadium, kobalt, selenium en barium, maar niet voor molybdeen, tin, antimoon en thallium. Voor de compartimenten bodem, sediment en zeewater werden geen meetgegevens gevonden.