Naar een richtlijn voor locatiespecifieke ecologische risicobeoordeling met de TRIADE

Abstract

At present, the Remediation Urgency Method can be used in the Netherlands to determine the urgency of remediation for seriously contaminated sites. This methodology includes a site-specific ecological risk assessment based on the presence of contaminants, the sensitivity of the ecosystem with respect to land use, and the dimensions of the contaminated soil surface. A so-called TRIAD to improve ecological risk assessment of soil contamination has recently been developed and validated. Risk assessment with the TRIAD is based on three different angles: 1. the presence of contaminants (chemical angle), 2. results from bioassays using samples from the site (toxicological angle)and 3. ecological field observations (ecological angle). Integration of the results from the three TRIAD angles provides a multiple weight of evidence in the risk assessment, which strongly reduces uncertainties in the ecological risk assessment. The TRIAD, as explained here, is not solely based on chemical soil quality, which overcomes some of the drawbacks of the methodology for determining how urgent remediation is. A preliminary guideline for a simple TRIAD is also presented here. The costs of the assessment and the complexity of the guideline are of the same magnitude as the current methodology to determine the urgency of remediation.

Bij ernstige gevallen van (water)bodemverontreiniging kan momenteel met de 'SaneringsUrgentie Systematiek' (SUS) de saneringsurgentie worden bepaald. Locatiespecifieke ecologische risico's zijn een onderdeel van de methodiek. Deze worden berekend op basis van de aanwezigheid van verontreinigende stoffen, de gevoeligheid van het ecosysteem in relatie tot het bodemgebruik, en de omvang van het verontreinigde oppervlak. Afgelopen jaren is gewerkt aan de ontwikkeling en validatie van de zogenaamde TRIADE voor ecologische risicobeoordeling van bodemverontreiniging. Met de TRIADE worden de risico's geschat op basis van drie verschillende invalshoeken, namelijk 1. de aanwezigheid van verontreiniging (het chemische spoor), 2. de resultaten van bioassays met monsters van de locatie (het toxische spoor), en 3. ecologische veldwaarnemingen (het ecologische spoor). Integratie van de resultaten van deze drie onafhankelijke TRIADE-sporen levert een meervoudige bewijsvoering op voor de risicoschatting ('multiple weight of evidence'). Hierdoor worden de onzekerheden in de risicoschatting sterk gereduceerd. De TRIADE is niet alleen gebaseerd op chemische bodemkwaliteit, en ondervangt hiermee iin van de bezwaren van SUS. In dit rapport wordt de TRIADE uitgelegd, en is een voorlopige richtlijn uitgewerkt voor toepassing van een eenvoudige TRIADE voor veel voorkomende gevallen van bodemverontreiniging, die qua complexiteit en kosten vergelijkbaar is met SUS.