FAIR 1.0 (Framework to Assess International Regimes for differentiation of commitments): An interactive model to explore options for differentiation of future commitments in international climate policy making. User documentation
Title
FAIR 1.0 (Framework to Assess International Regimes for differentiation of commitments): An interactive model to explore options for differentiation of future commitments in international climate policy making. User documentationTranslated Title
FAIR 1.0 (Framework to Assess International Regimes for differentiation of commitments): Een interactief computermodel voor het verkennen van verschillende beleidsopties voor internationale lastenverdeling voor het internationale klimaatbeleid. GebruikersdocumentatiePubliekssamenvatting
This report contains the model documentation and user instructions of the FAIR model (Framework to Assess International Regimes for differentiation of commitments). FAIR is an interactive - scanner-type - computer model to quantitatively explore a range of alternative climate policy options for international differentiation of future commitments and link these to targets for global climate protection. The model includes three different approaches for evaluating international commitment regimes: 1)Increasing participation: in this mode the number of parties involved and their level of commitment gradually increase according to participation and differentiation rules, such as per- capita income, per capita emissions, or contribution to global warming.2) Convergence: in this mode all parties participate in the burden-sharing regime, with emission rights converging to equal per capita levels over time. 3) Triptych: different burden sharing rules are applied for different sectors (e.g. convergence of per capita emissions in the domestic sector, efficiency and de-carbonisation targets for the industry sector and the power generation sector). The first two modes are representatives of top-down methodologies, so from global emission ceilings to regional emission budgets, whereas the triptych approach is more bottom-up in character, although it can be combined with specific emission targets (as illustrated in the case of the EU). In order to construct and evaluate global emission profiles, the FAIR model also has the mode: Scenario construction. In this mode the impacts in terms of the main climate indicators can be scanned of a constructed or well-defined global emissions profile.FAIR (Framework to Assess International Regimes for differentiation of commitments) is een interactief computer model voor het (kwantitatief) verkennen van verschillende beleidsopties voor internationale lastenverdeling voor het internationale klimaatbeleid, gekoppeld aan doelstellingen voor bescherming van het klimaat. De huidige versie van FAIR bevat drie verschillende benaderingen voor internationale lastenverdeling-regimes: 1) Increasing participation (toenemende participatie): in deze benadering neemt het aantal landen en hun inspanningsniveau geleidelijk toe op basis van regels en criteria voor zowel deelname als bijdrage (bijvoorbeeld op basis van hoofdelijk inkomen, hoofdelijke emissies of bijdrage aan temperatuurstijging (Braziliaans voorstel); 2)Convergentie: in deze benadering nemen alle partijen direct deel aan een emissierechtenregime, waarbij de toegestane emissieruimte in de tijd convergeert van het bestaande naar een gelijk hoofdelijk niveau; 3)Triptych (triptiek): De methode is gebaseerd op gedifferentieerde doelstellingen voor verschillene sectoren: energie-efficientie en de-carbonisatiedoelstellingen voor de electriciteits- en internationaal georienteerde zware industriele sectoren en internationale convergentie in per capita emissieruimte voor de binnenlandse sectoren. De eerste twee modes zijn top-down methodologen, en de triptych methode is een bottom-up methode. FAIR bevat ook een optie om eigen emissie scenario's te ontwikkelen, alsmede de klimaatseffecten hiervan te evalueren (scenario constructie).