Interpretation and implications of the European Commission's definition on nanomaterials

Abstract

In oktober 2011 heeft de Europese Commissie Aanbeveling Inzake de Definitie van Nanomateriaal vastgesteld. Het RIVM beschouwt deze definitie als een goede basis voor verdere discussie. De discussie zou zich vooral moeten richten op twee uitgangspunten van de definitie: de grenzen voor de afmeting van nanodeeltjes (van 1 tot 100 nanometer), en de eis voor nanomaterialen dat minimaal 50 procent van de deeltjes binnen de gestelde afmeting voor nanodeeltjes vallen. Volgens het RIVM kan wetenschappelijk onderzoek helpen om implicaties van de keuzes van deze uitgangspunten in te schatten. Verder is het van belang om betrouwbare en gestandaardiseerde methoden te hebben om de aantallen nanodeeltjes en de grootte ervan te kunnen meten. De Europese Commissie zal de definitie herzien in 2014 in het licht van de ervaringen en de wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen. Inzicht in potentiële risico's van belang: De laatste jaren is een toenemend aantal toepassingen en producten beschikbaar gekomen waarin of waarvoor nanomaterialen worden gebruikt. Vanwege de geringe afmeting van de deeltjes hebben ze andere eigenschappen dan materialen met grotere deeltjes. Een eenduidige definitie is een belangrijke stap om de term 'nanomateriaal' voor Europese wet- en regelgeving vast te stellen. Het uiteindelijk doel van de definitie is om de potentiële risico's van nanomaterialen voor mens en milieu te beheersen. Nu de definitie van een nanomateriaal nader is bepaald, is de volgende stap om deze in te passen in de diverse kaders van wet- en regelgeving. Dan kan ook worden vastgesteld voor welke typen nanomaterialen specifieke maatregelen nodig zijn om te kunnen waarborgen dat ze op een veilige manier worden geproduceerd en toegepast. Deeltjes buiten definitie: niet automatisch veilig: Het RIVM onderschrijft het uitgangspunt van de Commissie dat een nanomateriaal niet automatisch als gevaarlijk moet worden beschouwd. Tegelijkertijd benadrukt het instituut dat materialen met deeltjes die buiten de definitie vallen, niet automatisch als veilig moeten worden beschouwd. Zo kunnen materialen met deeltjes die net buiten de limieten vallen toch een risico vormen afhankelijk van de blootstelling van mens en milieu.

In October 2011, the European Commission published the Recommendation on the Definition of Nanomaterial. RIVM considers this definition to be a good basis for further discussion that should focus on two aspects of the definition: the proposed size limits for nanoparticles (1 to 100 nanometres); and the requirement that at least 50 % of the number of particles should be in this size range. According to RIVM, further scientific research would contribute to better understanding the implications of these threshold values. In addition, reliable and standardised measurement techniques are needed to determine particle number and size distributions. The European Commission will review the definition in 2014 in the light of experience and developments in science and technology. Understanding potential risks important: In recent years, an increasing number of applications and products containing or using nanomaterials have become available. However, the small size of the particles in nanomaterials gives these materials different properties relative to materials with larger sizes. A univocal definition of the term 'nanomaterial' is essential in EU legislation and regulations, particularly with regard to the management of potential risks of nanomaterials to humans and the environment. Once the definition of a nanomaterial has been established, it has to be incorporated in the appropriate legislative frameworks. Subsequently, further amendments may be required with regard to specific provisions for certain types of nanomaterials to ensure safe use. Particles outside the definition are not automatically safe: RIVM agrees with the Commission's principle that a nanomaterial should not automatically be considered as hazardous. Conversely, materials not covered by the definition should not automatically be considered as safe. Such materials may pose a nano-sized related risk, if a substantial number of the particles is in the nano-size range, depending on the degree of human and environmental exposure.