Environmental risk limits for chlorotoluenes (o-chlorotoluene, m-chlorotoluene, p-chlorotoluene)

Abstract

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen afgeleid voor chloortoluenen in water, grondwater, bodem en lucht. De groep stoffen omvat o-chloortolueen, m-chloortolueen en p-chloorotolueen. Deze stoffen worden gebruikt bij chemische productieprocessen en als oplosmiddel. Voor deze afleiding zijn actuele ecotoxicologische gegevens gebruikt die zijn gecombineerd met de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. De nieuwe ecotoxicologische gegevens laten zien dat de gevoeligheid van het ecosysteem voor chloortoluenen groter is dan voorheen bekend was. Hierdoor zijn de nieuwe milieurisicogrenzen lager dan de eerder afgeleide normen. Gezien de monitoringsgegevens en de fysisch-chemische eigenschappen van de stoffen worden de nieuwe milieurisicogrenzen naar verwachting niet overschreden. Voor de waterbodem zijn geen milieurisicogrenzen afgeleid want de binding van chloortoluenen aan sediment blijft beneden de grenswaarde. Hierdoor is de blootstelling van waterorganismen aan chloortoluenen via sediment minimaal. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (MTR), het maximaal aanvaardbare niveau voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en tot slot het niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De milieurisicogrenzen dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. De overheid hanteert milieukwaliteitsnormen om het nationale stoffenbeleid en de Europese Kaderrichtlijn Water uit te voeren.

The RIVM has derived environmental risk limits for chlorotoluenes in water, groundwater, soil and air. Current environmental levels of chlorotoluenes are not expected to exceed these limts. This group of substances contains o-chlorotoluene, m-chlorotoluene and p-chlorotoluene. These substances are used as chemical intermediate or as a solvent. Current ecotoxicological data have been used to derive these values according to methodology as required by the European Water Framework Directive (WFD). The current ecotoxicological data show that the sensitivity of the aquatic ecosystems towards chlorotoluenes is higher than previously known. For this reason, the newly derived environmental risk limits are lower than previously derived limits. Monitoring data and physico-chemical characteristics of the chlorotoluenes do lead to the expectation that the newly derived environmental risk limits will not be exceeded. No risk limits were derived for the sediment compartment, because sorption to sediment is below the trigger value to derive such risk limits. Exposure of water organisms to chlorotoluenes via the sediment is considered to be negligible. Environmental risk limits are the maximum allowable concentrations of a substance in the environment to protect humans and the environment for any adverse effect. Four different levels are distinguished: Negligible Concentrations (NC), the concentration at which no harmful effects are to be expected (Maximum Permissible Concentration, MPC), the Maximum Acceptable Concentration for ecosystems specifically for short-term exposure (MACeco) and a concentration at which serious effects are to be expected (Serious Risk Concentrations, SRCeco). Environmental risk limits form the scientific basis on which the Interdepartmental Steering Committee for Substances sets the environmental quality standards. The government uses these quality standards for carrying out the national policy concerning substances and the European Water Framework Directive.