Potential health risks of nanomaterials in food: a methodology to identify signals and prioritise risks

Abstract

Nanotechnologie maakt het mogelijk om voor voedsel veel nieuwe producten en nanomaterialen te ontwikkelen. Zo zou nano-ijzer aan voedingsmiddelen kunnen worden toegevoegd om bloedarmoede tegen te gaan. Nano-verpakkingsmethoden kunnen worden ontwikkeld voor betere houdbaarheid van het product. Producenten zijn verantwoordelijk voor de veiligheid en moeten voldoen aan de wet- en regelgeving. Maar het kan zijn dat de huidige wet- en regelgeving onvoldoende up-to-date is om eventuele gezondheidsrisico's van nanotechnologie te herkennen. Beleidsmakers kunnen er dan op aansturen de wetgeving aan te passen. Ook kan er aanleiding zijn voor verder onderzoek. Het RIVM heeft een methode ontwikkeld die duidelijk maakt welke ontwikkelingen (signalen genoemd) van nanomaterialen in voedsel beleidsmakers als eerste moeten beoordelen op mogelijke gezondheidsrisico's. Op basis van de uitkomst kunnen zij maatregelen nemen. Het RIVM heeft met de methode zes van deze signalen uitgewerkt. Het gaat om de blootstelling van mensen aan nanoplastic deeltjes via voedsel en drinkwater, nanodeeltjes om ijzer aan voedingsmiddelen toe te voegen, nano-zilver, nano-verpakkingsmethoden voor voedsel, en naaldvormig nano-hydroxyapatiet in zuigelingenvoeding. Ten slotte is ook onderzocht of blootstelling aan meerdere slecht oplosbare deeltjes tegelijk een groter gezondheidseffect veroorzaken. Het RIVM doet hiervoor aanbevelingen en reikt vervolgacties aan. Als basis voor de methodiek is de bestaande methode voor risico's van nieuwe chemische stoffen aangepast op mogelijke gezondheidsrisico's van nanomaterialen in voedsel. De methodiek verzamelt informatie over producten en materialen voor voeding waarin nanomaterialen zijn verwerkt. Daarna beoordelen experts eventuele risico's van de (nano)eigenschappen van een stof.

Thanks to nanotechnology, an abundance of new products and nanomaterials for food can be developed. Nano-iron, for example, could be added to foods to fight anaemia and nano-packaging methods can be developed to improve the shelf life of products. Manufacturers are responsible for public safety and must meet legislation and regulations. But the current legislation and regulations may not be sufficiently up-to-date to identify any health risks nanotechnology may entail. Policymakers could therefore press for changes in the legislation to enable this. There may also be cause for further assessment. RIVM has developed a method that clarifies the developments (known as signals) relating to nanomaterials in food which policymakers first have to assess for possible health risks. They can then take measures based on the outcomes. Along with the method, RIVM has elaborated six of these signals. They concern the exposure of people to nanoplastic particles via food and drinking water, nano-silver, nano-encapsulation methods for food, the use of nanoparticles to add iron to foods and the use of the needle-shaped nano-hydroxyapatite in infant formula. Finally, researchers also investigated whether exposure to multiple poorly soluble particles at the same time causes a greater health effect. RIVM makes recommendations in this respect and suggests follow-up actions. The new methodology is based on the existing method for new or emerging risks of chemical substances. This method has been adapted for assessing the possible health risks of nanomaterials in food. The method collects information about products and materials that contain nanomaterials and are used in food. Experts subsequently assess the risks relating to characteristics and nano-characteristics of the substance in question.